Bir ateş yandı gözlerimin önünde, kaybettim tüm sevdiklerimi içinde.
Bir deprem oldu gözlerimin önünde, göremedim sevdiklerimi içinde.
Bir çığ düştü rüyalarıma, sevdiklerimi hissettim kimsesizliğimde.
Bir rüzgar esti çocukluğuma, minik bedenimi titretti soğukluğuyla.
Bir yağmur damlası düştü saçlarıma, kor gibi yanan ateşi bir damlası ile durdurdu sanki.
Bir kar tanesi kondu burnuma, vücuduma bir soğukluk, kalbime ılık bir sıcaklık aktı oysa.
Sonra tüm sesler durdu bir anda.
Karanlık,
Sessiz,
Yalnız,
Aitligimi gözlerimin önüne surdu birden.
Mavi değildim ben, karanlığın, siyahın çocuğuydum.
Ait olduğum kimsem yoktu ya da vardı da ben mi bulamamış, gözlerimi kör mü etmiştim ona.
Bilemezdim bunu tek başıma, bir dayanağa, bir desteğe ihtiyacım vardı ilk önce aitliğimi bulmam için...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMDAKİ ÇAĞRI
ChickLitBazen ruhların da çağrıları olur kalplere sunulan. Kimi zaman gözlerinizin körlüğü bu çağrıyı görmenize engel olur. Tıpkı gözleri görmeyen birisinin kimseye ihtiyacı olmadan yürümek için çabaladığı gibi bir çaba sarf etmeniz gerekir. İşte sizde bu ç...
