Bazen ruhların da çağrıları olur kalplere sunulan.
Kimi zaman gözlerinizin körlüğü bu çağrıyı görmenize engel olur.
Tıpkı gözleri görmeyen birisinin kimseye ihtiyacı olmadan yürümek için çabaladığı gibi bir çaba sarf etmeniz gerekir.
İşte sizde bu ç...
Sorumluluklar ve acılardı bizi büyümeye mecbur bırakan. Belkide bizlerdik büyümeyi bu kadar istekli kılan. Lakin nereden bilebilirdik ki büyümenin de bu kadar zahmetli olduğunu. Bizler küçücük bir kafesten çıkıp özgürlüğü tatmak isterken aslında zorlukları tatmak için bu kadar çırpındığımızı nereden bilebilirdik ki. Herkesin ağzında aynı olan şeylerin bizleri bu kadar yıpratıp kör ettiğini bilemezdik. Bizler küçükken bize güzel gösterilen büyümeyi bu kadar isterken şimdi de 'tamam sen büyüdün artık sorumluluk almalısın'diyen kişilere köle olabileceğimizi nasıl anlamadık. Bizler içlerinde acı çeken küçücük çocuklarken neden her birimiz bu kadar meraklıyız birbirimize acı çektirmeye. Tamam hepimiz kolay gelmedik bu günlere lakin birbirimizi ite kalka da ilerleyemeyeceğimizi neden hala öğrenemedik. Evet haklısınız hepiniz hayat zor ama bu zorluğu yaratan da bizler değil miyiz? Her birimiz el ele tutuşarak değil de anlayışsızlığın ezberini yaparak bu hayatı gittikçe daha çekilmez kılmıyor muyuz? 'Büyük balık küçük balığı yer' anlayışını neden bir kenara bırakamıyoruz bu kadar mı zor herkesin aynı eşitlikte doğduğunu anlamak? Herkesin aklında aynı şey değil mi ? Bizler para kazandıkça daha çok isteyen , hayatı birbirimize zehir etmek için yeni yollar arayan ama hep kendimiz veyahut ailemiz için çırpınan kişileriz. Sizlere soruyorum şimdi hayatınızda kendiniz için değil de sadece başkaları için gözlerinizi açtığınız günler oluyor mu ? Peki tamam belki başkalarına yaptığınız şeyler sizleri daha önemsiz kılıyor ama karşınızdaki insan da sizin gibi karşılıksız olarak birşeyler yapsa daha güzel olmaz mı herkes için de hayat ? Olur değil mi ? Daha çekilebilir bir yaşantımız daha çekilebilir birer bireyler oluruz ve kimse kimseye üstten bakıp da zindana çevirmez nefes almayı. Bizler birbirimize köle olmadan yaşamayı bu kadar isterken aslında çevremizi kendinize köle yapmaya çalışmıyor muyuz ? Bunları bir düşünün derim ama öyle sadece kendi açınızdan değil başkalarının da tarafından bakın ki bencilleşmeyin. İçimizdeki küçücük çocukları sorumluluklar ve acılara kurban etmeden yaşayacağımız güzel günler için. Hoşcakalın...
SENA TAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçücük omuzlara kaldırılamayacak kadar büyükyükleradına...
