Büyümeyi hiç sevmedim ben.
Eskiden okulun deli dolu kızı olan ben şimdi en sessiz kendini koruyamayan aciz birine döndüm.
Mavi olan ruhum gün geçtikçe kararmaya yüz tuttu ve gittikçe siyahlasti.
Maviye tutkun olan bedenim siyaha tutuklandı.
Çocukça davranışlarını kontrol edemeyen küçük kız yerine kendini sessizlestiren,mutluluğunu bir kenara bırakan bir bireye dönüştüm.
Uçmayı,sihir guclerini,uzaylıların varlığına inanan hayal dünyam yerine büyüklerin gerçekten ibaret olduğu düşünceleri ile bezendi.
Kolay kolay akmayan gözyaşlarım geceleri kırgınlığımi azaltmak için akmak için savaşmaya başladı.
Kısacası ben büyümeyi hiç ama hiç sevmedim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMDAKİ ÇAĞRI
ChickLitBazen ruhların da çağrıları olur kalplere sunulan. Kimi zaman gözlerinizin körlüğü bu çağrıyı görmenize engel olur. Tıpkı gözleri görmeyen birisinin kimseye ihtiyacı olmadan yürümek için çabaladığı gibi bir çaba sarf etmeniz gerekir. İşte sizde bu ç...
