Yine ve yine olmak istemediğim durumda bekliyorum.
Çığlık çığlığa bağıramadığım her an susuyorum.
Ağlamak istemediğim her saniye yüzüme yabancı gülüşler iliştiriyorum.
Bir umut bekliyorum , ne beklediğimi bilmeden uslu birisi olacak şekilde bekliyorum.
Kim bilir günün birinde karşıma kocaman bi peri çıkar ve beni olmam gereken kişiye dönüştürür.
Ne çocukça ama değil mi ?
İmkansızdı...
Mutlu olmak bana göre değildi.
Ben her zaman herkes tarafından aşağılanan birisiydim ve ömrüm boyunca da öyle kalacaktım.
Ailesine yakışmayacak davranışları olan asi, çirkin bir kız çocuğu,
Arkadaşlarının arasında hep ucube olan salak , sakar, sıradan olmayan bir ergen olacaktım.
Lakin kimse göremiyordu yapmak isteyip bu tavırlar doğrultusunda yapmaktan vazgeçtiklerimi.
Olanlar doğrultusunda savruluşumu, kendimi korumak için türlü maskeler takındığımı görmüyorlardı ve hic görmek istemiyorlardı.
Belki de bu yüzdendi acınası bir şekilde mucizevi bir peri bekleyişim.
Bu hislerden beni kurtarmasını bekleyişimdi umutsuz sessizlik ve bu kabullenemeyiş.
Lakin herkesin bir perisi vardı hayatta belki olağanüstü olmazdı lakin onu bu duygulardan kurtarıp onu olduğu gibi seven bir perisi olabilirdi herkesin.
Bana bu perinin gelmesi için gerekli sınavı vermeli ve onun beni bulmasını beklemeliydim.
Kim bilir belki de şans bir kere bana da güler ve perimi bana verebilirdi...
SENA TAN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMDAKİ ÇAĞRI
ChickLitBazen ruhların da çağrıları olur kalplere sunulan. Kimi zaman gözlerinizin körlüğü bu çağrıyı görmenize engel olur. Tıpkı gözleri görmeyen birisinin kimseye ihtiyacı olmadan yürümek için çabaladığı gibi bir çaba sarf etmeniz gerekir. İşte sizde bu ç...
