RUHUMDAKİ ÇAĞRI

17

Gözlerimi kapattım karanlığa.
Sonra sen geldin aklıma.
Vazgeçtim.
Herşeyden,
Herkesten vazgeçtim.
Gelmemeye başladım önce yanına, sonra baktım olmuyor aklıma getirmedim , dilimle söylemedim.
Dediğim gibi vazgeçtim senden.
Sevmiyorum da artık seni.
Senin gibi yani .
Bende senin gibi sevmiyorum artık seni.
Hayaller de kurmuyorum seninle ilgili Çünkü seni umursamayarak yaşıyorum hayatta.
Seninle ilgili hiçbir şey yok içimde.
Eskiden mi eskiden biraz nefret , biraz sevgi,
 biraz umut vardı ama artık yok.
Kısaca eski ben değilim.
Eski kız çocuğu yok sana karşı.
Öldü o.
Sen öldürdün onu .
Ne mi yaptın ?
Sen onu kalbinden yaralandın.
Hor gördün sana olan sevgisini,
Kızdın,
Bağırdın,
Parçaladın duygularını.
Kısaca sen onu yok ettin.
Artık karşında o küçük kız çocuğu yok.
Değiştim mesela .
Kolay kolay bağırmıyorum,
Öyle hemen de sinirlenmiyorum,
Acılarımı açık etmiyorum,
Gülüp geçiyorum kötü sözlere,
Büyüyorum yani.
Senin beni görmediğin yanlış söyledim özür dilerim senin beni görmek istemediğin şehirde ben yalnız başıma büyüyorum.
Canım yanmıyor mu ?
Yanıyordu ama eskiden artık senin hiç olmadığın varlığını ve hic olmak istemediğin yokluğunu umursamadan yaşadığım için canım yanmıyor.
Kısaca sana karşı artık eski ben yokum anlayacağın.
Neyse yine çok konuştum bak mesela sana bi farkı daha göstereyim artık eski sessizliğime nazaran daha konuşkan birisiyim tıpkı senin istemediğin gibi konuşuyorum ve senin istemediğin gibi kendi haklarımı savunabiliyorum.
Kısaca ben senin olduğun ama benim seni umursamadığım bir şehirde BÜYÜYORUM...

                                    SENA TAN