Gevonden door mijn broer (the kingdom)

Hoofdstuk 3

POC Cemal
Ik zit alleen in de vergader ruimte. Met een zucht laat ik me terug in de stoel vallen waaruit ik was opgestaan toen ik tegen Dyla begon te schreeuwen. Ik had haar beloofd om nooit meer met haar over fort foreland te praten, of in ieder geval niet over wat er met haar is gebeurd. Deze woede aanvallen worden steeds erger. Ik heb Myrthe geslagen! Ik voel me zo schuldig.... Misschien moet ik eens met Ragthanatos er over praten, misschien gaan ze weg als ik de transformatie over doe. Ik loop de vergaderruimte uit en ga weer naar de troonzaal, waar ik op mijn troon ga zitten.

POV Dyla

Nee. Nee dat zou hij nooit doen. Toch? Ik loop met een boze blik door de gangen. De soldaat waar ik langs storm spring snel opzij. Ik sta stil voor Myrthe haar kamer. Ik bons op haar deur. 'Myrthe, doe open.' Zeg ik. En tot mijn verbazing doet ze ook nog echt open ook. Ze kijkt me niet aan en gaat weer op haar bed zitten. Ik sluit de deur achter ons. 'Myrthe, kijk me aan.' Zeg ik, en ze tilt haar hoofd op. Gelukkig is ze er minder erg aantoe dan ik. Er zit alleen een vaag rode plek op haar wang. Als ze mijn gezicht ziet schrikt ze. 'Dyla, heeft Cemal jou ook....' Ik knik 'Het is niks' zeg ik. Ze schud haar hoofd vol ongeloof. Er valt een korte stilte. 'Waarom mag ik van Cemal niet naar buiten?' Vraagt Myrthe zacht. Even geef ik geen antwoord, ik weet het namelijk wel, maar ik ga het niet vertellen. Niet nadat Cemal met fort foreland gedreigd heeft. 'Ik weet het niet' zeg ik zacht terug. Een leugen. Ik slik. 'Myrthe, ik moet je iets vertellen...'

Beetje kort, het volgende hoofdstuk word extra lang!