Gevonden door mijn broer (the kingdom)

Hoofdstuk 34

Pov Dyla

Zo snel als ik kon was ik terug naar Jenava gereisd. Ik reis de laatste tijd echt te veel.
Ik loop langs de bewakers de stad in en loop richting het paleis.
Ik heb met Eleios al besloten het niet aan Cemal te vertellen, en ook niet aan Myrthe, ik vertrouw ze, maar het is een te groot risico. Ik loop de troonzaal binnen om die, op een paar bewakers na, leeg aan te treffen.
Ik loop een zijdeur door, een trap op, twee gangen door en sta dan voor Myrthe's kamer.
Beleefd klop ik op de deur. Meteen hoor ik wat gestommel en het lijkt alsof ik twee stemmen hoor fluisteren.
'Myrthe?' Vraagt ik verward.
'Ik kom eraan, ik moet me even aankleden' is het antwoord, maar ik hoor de spanning in haar stem.
Ik hoor nog wat gestommel voordat de deur word open gemaakt.
'Hey Dyla' zegt Myrthe met een gespannen glimlach.
'Mag ik binnenkomen?'
Ze twijfelt even voordat ze antwoord
'Tuurlijk....'
Ze stapt achteruit en ik loop de kamer in. Snel kijk ik rond, maar ik zie op het eerste gezicht niets vreemds.
'Tegen wie was je aan het praten?'
'Tegen niemand'
'Ik hoorde je praten'
'Ik was tegen mezelf aan het praten!'
'Sinds waneer doe jij dat'
'Sinds kort'
Ik kijk haar verdacht aan, dan merk ik dat ze precies voor de kast staat.
Alsof ik die niet mag zien.
Dan zie ik ook dat er een paar kleren tussen de deur zitten, alsof het er snel ingepropt is.
'Myrthe...' zeg ik met een zucht
Dan glip ik snel langs haar heen richting de kast.
'Nee!' Roept Myrthe uit als mijn hand naar de klink gaat.
Een paar seconden rust mijn hand op de klink, dan duw ik hem omlaag en trek de deur open.
In de kast, een beetje in elkaar gedoken zit een jongen. De blonde, bijna witte haren, blauwe ogen en bleke huid herken ik uit duizenden. Frigus. Het neefje van koning Joris.
In een oogwenk trek ik mijn zwaard uit mijn schede en richt hem op Frigus, die zich met angstige ogen tegen de achterkant van de kast drukt.
'Myrthe....' zeg ik met een driegende stem. 'Waarom zit het neefje van koning Joris in jou kast?'
Myrthe gaat tussen mijn zwaard en Frigus staan.
'Myrthe, aan de kant!' Sis ik.
'Dyla, je snapt het niet!' Zegt ze met tranen in haar ogen.
'Myrthe aan de kant' zegt de zachte stem van Frigus.
Hij pakt haar schouders, trekt haar naar achter en gaat voor haar staan.
Een beetje verbaasd kijk ik hun aan.
'Myrthe, wat is hier aan de hand?'
Ik zie dat Myrthe iets wil zeggen, maar er komt geen geluid uit haar keel. Ze staart alleen bezorgd naar Frigus, wiens blik wisselt van mij naar Myrthe. Dan zie ik dat ze handen vasthouden, en ik zie hun blikken kruisen.
Ik heb mensen eerder zo naar elkaar zien kijken...
'Oh Myrthe...' zeg ik terwijl ik mijn zwaard laat zakken. '...dit ga je niet menen'

Dat duurde weer even. Hopelijk vinden jullie deze wel leuk. Wat vinden jullie van de naam Frigus (het betekend kou in het Latijns)