gökyüzünde ki yıldızlar

Adsız Bölüm 1

Hikayemin başlangıç kısmını okuduktan sonra ön yargılarınızı bir tarafa koymanızı ve sadece devam etmenizi istiyorum. en azında yazının amacının kötü çocuk iyi kız ya da zengin kız fakir erkek genellemelerinden biri olmadığını dört bölüm okuduktan sonra karar vermenizi istiyorum. Yazmaya yeni başlamadım ama profesyonel de değilim. sadece deniyorum ve sizin düşünceleriniz ile kafamda belli şeylerin oturacağını düşünüyorum. ve yazdığım süre boyunca da karakterlerin hiçbirine ait fotoğraf koymayı planlamıyorum. çünkü bende bir okuyucuyum ve kitap karakterlerinin insanların hayal gücüyle oluştuğu ve bu yönüyle filmlerden ayrıldığını düşünüyorum. eğer okursanız ve yorum yaparsanız çok memnun olurum. şimdiden çok teşekkürler...

" Gökyüzü ne zaman bu kadar karanlık oldu? Nasıl bu hale geldim? Neden bu kadar duyarsızım? Neden hissedemiyorum acıyı, nefreti, korkuyu yani kısaca bütün duyguları... İçimde sadece koca bir boşluk var. Kimsenin ve hiçbir şeyin kapatamayacağı, dolduramayacağı. Beni bitiren o koca boşluk içimde büyük bir sızı yaratıyor ama ben onu kafama takamayacak kadar hissizleşmiştim."

Genç kadın kafasını yavaşça yukarı kaldırdı ve eskiden onu mutlu eden, heyecanlandıran yıldızlara baktı. Şu anda onlara karşı hiçbir şey hissetmiyordu. Daha fazla dışarıda durmadı ve oturduğu çimlerin üzerinden kalkıp içeriye geçti. Salona geçip üçlü koltuğa uzandı. Dizine bilgisayarını koyup yazısına devam etti. Üç saat geçmişti ki göz kapaklarına çöken ağırlıkla uyuya kaldı.

Saat 7'ye doğru uyuyan genç bayan hızla yukarı çıktı. Odasına gidip siyah bir kot pantolon ile bordo bir kazak geçirdi. Aynı zamanda spor çantasına da bir eşofman altı ile yarım kollu beyaz bir bluz koydu. Spor ayakkabılarını da unutmadan çantanın içine attı. Üzerine deri bir ceket ve atkı aldı. Aşağı indiğinde ilk işi dün akşam çıkarttığı yüz yirmi sayfalık yapıtı çantasına attı ve kapıyı kilitleyip arabasına binip Mertoğlu Şirketine doğru gitmeye başladı.

İLK BÖLÜM

-Kiminle görüşmek istiyorsunuz?

-Murat Mertoğlu.

-Randevunuz var mıydı?

-Evet.

-Bir saniye ben kendisini arayayım.

(Görüşmeden sonra)

-Hanımefendi Murat Bey burada değil. Kendisi yerine oğlu ile görüşmenizi istiyor. Ediz Bey sizi bekliyor odasında.

-Tamam.

Bunun üzerine odaya geçen kadın sessizce içeriye girdi.

-Buyrun. Adınız?

-Derin.

-Derin Erez'di değil mi?

-Evet.

-Babam önce ki senaryonuzu da beğenmişti. Halkta serinin devamını bekliyordu. Tam zamanında.

-Önceki senaryonun devamını getirmedim.

-Anlamadım?

-Öncekinin devamı olmayacak.

-Bizimle dalga mı geçiyorsun sen? Nasıl devamı olmayacak. İnsanlar onu bekliyor. Filmin sonunda ne olduğunu kimse anlamadı.

-Anlasaydı zaten dizi olurdu. Bu bir film ve filmin sonu izleyicin hayal gücüne bağlıdır.

-Dalga geçmeyi bırak. Niye geldin o zaman?

-Yeni bir senaryo.

-Öncekinin devamını getirmezsen bunu çekmem.