Bölüm şarkısı Model / Ağlamam Zaman Aldı
Bu eve ilk geldiğim günden beri tek bir kişiye güvenmiştim. Nasıl bir oyununun içindeydim? Efsun da beni kandırmıştı. Bu yediğim kaçıncı darbeydi. Yıkıldığını belli etme Açelya.
Sen güçlü bir kızsın bunların da üstesinden geleceksin. Elimle yavaş yavaş alkış tutarak yanlarına doğru ilerledim.
"Bravo. Seni tebrik ediyorum Oscarlık bir performans sergiledin. " İkisi de beni görünce büyük bir şaşkınlığa uğradılar. Efsun ayağa kalkıp yanıma geldi.
"Açelya açıkla... "
"Kes sesini! Neyi açıklayacaksın hı! Beni günlerdir nasıl kandırdığını mı? Aslında Korkunç'un kardeşiydimde sana yalan söylemek zorunda kaldım falan diyeceksen hiç o senaryolara girme. Sen de onun gibisin. Hayatımı mahvettiğiniz için sizden nefret ediyorum. Ama gün gelicek bunları fitil fitil burnunuzdan getireceğim.Şimdi ikinizde benden uzak durun yüzünüzü dahi görmek istemiyorum. Midemi bulandırıyorsunuz. "
"Açelya lütfen dinle beni, Açelya. "Orada daha fazla kalmayıp odama çıktım. Ben nasıl anlamazdım ya? Düşününce taşlar yerine oturuyordu. Ahh aptal Açelya,seni ayakta uyutmuşlar.İçimde ki nefret yangına birini daha atarak ateşi körledim.Bir gün bu ateş volkan olup içim de patlayıp beni yakacak ya da etrafımdakilerini. Dolabı açıp siyah bir taytla beyaz geniş bir tişört alıp giydim. Elime bağlamak için sargıyı da alıp spor salonuna indim.
İlk ısınma hareketlerini yaptım.. 20 tane şınav ,50 tane de mekik çektikten sonra ağrılık kaldırdım. Elime sargıyı sardıktan sonra kum torbasına vurmaya başladım. Bir müddet kum torbasında çalıştim.
Neden ben? Neden, neden? Hıçkırılarım boğazımda düğümleniyordu. Dizlerimin üzerine çöküp içimdekiler gözyaşıma karıştırıp akıtmaya başladım. Kimin ahını almıştım da böyle bir şeyin içine düşmüştüm. Ben bunları hakedecek ne yapmıştım? Allahım ne olur bana bir çıkış yolu göster? Kapının açılmasıyla hızlıca gözyaşlarımı silip ayağa kalktım. Zira şu saatten sonra kimsenin karşısında ezik görünmek istemiyorum. Korkunç'un yanından kafam eğik bir sekilde geçerek çıkışa yöneldim. Kolumdan tutup kendine doğru döndürdü.
"Kolumu bırakır mısın? " ve çenemden tutup yüzümü yüzüne sabitledi. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladı.Bu adamın br bakışıyla büyüsüne kapılıyordum. Bi an sadece bi an zihnimdekileri unutup sadece o eşsiz kokusunu içime çekip beni büyüleyen gözlerinden acımı unuttum. Ama yaşadıklarım birer birer beynime hücum edince ondan uzaklaşmak zorunda kalmıştım.
"Amacın ne! " gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Sanki birşeyler anlatmaya çalışıyordu. Ama şuan hızlı atan kalbimi dizginlemekle uğraştığım için algılarım tamamen kapalıydı.
"Gözlerinle beni yemeyi bırak ve hiçbir yere gitmiyorsun çalışacağız."bu tepkisine sadece göz devirmekle karşılık verdim.
"Ben yeterince çalıştım ve müsade edersen biraz dinlenmek istiyorum. "Tekrar gidicektim ki beni kolumdan daha sıkı tutarak arkasından sürükledi. Bir odaya girdik. Burası boksa çıkılan ring gibiydi. Odanın kapısını kapattıktan sonra üzerindeki tişörtü çıkartıp kenara fırlattı. Ben şok olmuş gözlerle ona bakarken o gözlerimin içine bakarak soyunmaya devam ediyordu. Elini kemerine atınca bir elimle gözümü kapatıp onu durdurmaya çalıştım.
"Ne yapıyorsun be sapık, sakın düşündüğüm şeyi yapim deme gebertirim seni! "
"Düşündüğün şey? "Keyifli çıkan ses tonuna nazaran benim ki utangaçlıktan kısık çıkıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın İkinci Yüzü
General Fiction"Batur "diye fısıldadım. Adıyla seslenmeme şaşırmıştı. Arkasını dönüp soran gözlerle baktı. "Şey be-ben." diye kekelerken ilk defa ondan bir şey istemenin yükü binmişti omuzlarıma. "Söyle"diye kesin bir dille konuşunca. "Ben annemi özledim onu bir...
