How would you spend the last thirty minutes you have on earth?
Para ka Emerzon ay makaraos. He was looking forward for this day that he would use his bigger instrument of pleasure. Kulang na lang ay kaladkarin niya ang babaeng kahalikan ngayon sa ni-rentahan niyang hotel room. Ganoon siya kaatat –buong buhay niya kasi ay si mariang palad lang ang karamay niya. Kahit bayarang babae ay hinihindian siya dahil sa liit ng anes niya. It was so small that nobody ever tried to have sex with him. Ang kadalasang rason ay baka wala daw silang maramdaman.
Napakagwapo niya; Charming pa nga. Walang hindi niya kinindatan ang pumayag sumama sa kaniya sa kama. Iyon nga lang, kahit gaano ka-lakas ang sex appeal niya ay naglalaho ito kapag nakikita ang hindi niya maipagmalaking laman. Nakaka-frustrate ang ganoon lalo pa't kinaiinggitan siya ng mga kaibigan dahil sa angking gandang lalaki. Hindi niya lang sinasabing virgin pa siya hanggang ngayon.
For twenty-five years, tiniis niya ang kahihiyan at rejection dahil lang sa kaliitan niya. Hindi na nga naniniwala si Emerzon na may darating pang babae na tatanggapin siya ng buong-buo. 'Yung tipong hindi magrereklamo sa size na mayroon siya. Ang huli kasi niyang nakarelasyon ng dalawang taon ay na-turn off din sa kaniya nung makita ang alaga niya. Nirespeto niya kasi ang desisyon noon ng ex niyang walang mangyari sa kanila dahil nag-aaral pa ito. Tumagal sila at minahal niya ng totoo ang babaeng iyon. Pero iniwan din siya sa dahilang gusto nito masarap ang una niyang karanasan. Nakaka-pakshet 'di ba? Walang ma-pak ang gwapong si Emerzon.
Pero ngayon ay malaki na ang pinagbago niya. Malaking-malaki. Sa sobrang laki ay damang-dama ito ng babaeng unti-unti niyang nilulunod sa galing niya sa paghalik. Nasa parking lot pa lamang sila at mukhang hindi na aabot sa kwarto dahil napakainit na nilang dalawa. Pero siyempre hindi papayag si Emerzon na ang unang pagpaparaos niya ay nasa loob lang ng sasakyan. Masikip kasi at hindi siya kumportable. Kaya kahit atat ay pinilit niya pa ring makarating sila sa 4th floor ng hotel. Pagkasara ng pinto ay madahas niyang tinanggal ang damit ng babaeng kalandian na nakilala niya lang sa loob ng bar.
Ten minutes na lang ang natitira sa buhay niya. Heto si Emerzon at hindi naisip ang kamatayan.
"You're fucking big and ha..hard. Oh..." The woman gripped him more and stopped eating when as she was on the edge of her orgasm. Emerzon was so proud hearing those words. She was vibrating under his naughty fingers and tongue when she screamed how good he was.
"That was my best 69 ever!" the woman exclaimed. "And you have the biggest fucking organ I've ever seen." she added. He felt more aroused and excited to claim the woman. Hindi nasayang ang kalahati ng kaniyang buhay upang maging kabayaran kapalit ng pag-evolve ng kaniyang laman. Ibinenta niya ito sa isang merchant galing sa kailaliman ng daigdig. Kahit tunog kagaguhan ay pinatos ito ni Emerzon at hindi naman siya nagsisi sa naging desisyon.
Five minutes na lang ng hininga ni Emerzon. Naka-posisyon na siya upang ma-devirginized nang biglang lumindol. Nayanig ang gusali kung saan sila naroon. Sa lakas ay tumilapon siya sa labas ng kama. 'Pak naman oo, ngayon pa lumindol', he thought still naked and hard. Napansin niya na lang tumakbo sa ilalim ng kama ang katalik.
Three minutes left... He was still thinking that he needed a release. Clouded by frustration he never reached the table to cover himself because of another massive earthquake. He loses his balance, slide and hit his head to a sofa. Emerzon was dizzy and everything became slow for him.
Parang effect lang sa isang pelikula ang lahat. Nakikita niya ang ang unti-unting pagkawasak ng kisame, ang pagtagilid ng kwarto, ang pagdalusdos niya at muling pagkauntog sa isang matigas na bagay –ngunit wala siyang maramdaman na kahit ano. Hindi niya alam na dumudugo na ang ulo niya at nabalian siya ng binti. Hindi na rin siya makapag-isip ng matino.
Isang minutong buhay... Ano ba ang pakiramdam kapag mamamatay ka na? Alam mo bang iyon na ang huli mong hininga? Totoo bang nakikita mo ang buong buhay mo sa isang iglap? Bumibilis ba ang tibok ng iyong puso at sinusulit ang bawat huling segundo? May lasa ba ang kamatayan?
Sampung segundo... Ito ang pinakamatagal na oras para kay Emerzon. Hindi nya alam ang dapat niyang maramdaman dahil para siyang isang malinis na papel –blanko at walang emosyon. Hindi niya maigalaw ang katawan at hindi niya alam kung buhay pa talaga siya. Walang tumatakbo sa kaniyang isip. Nanatili siyang tahimik ngunit hindi maipikit ang dalawang mata.
Sa tatlong segundong natitira, kitang-kita ni Emerzon ang pagbagsak sa kaniya ng isang malaking bato at pagbaon sa dibdib ng kasama nitong bakal.
Dalawang segundo.. nakakabingi ang katahimikan sa paligid niya. Hinahanap niya ang sakit ngunit kahit walang saplot ay wala siyang maramdaman.
At sa huling segundo ay frustrated si Emerzon dahil virgin pa rin siya.
