Ik in Twilight 2

Normaal, Thuis

Het eerste hoofdstuk. Ik ga in dit boek ook meer andere mensen P.o.v. doen. Denk ik.

-----------------------------------------

Nadia p.o.v. (2013)

Ik word wakker in bed. Ik voel me nog steeds moe. Ik weet ook niet waarom ik moe ben. De laatste tijd slaap ik heel slecht. Ik kijk naar me blauwe kamer en zucht tevreden. Ik ben er nog steeds blij mee. Ik doe me kleren aan en kam mijn haren voordat ik naar beneden loop.

'Hoi schat.' zegt pap.

'He.' mompel ik en ik begin te ontbijten.

Pap bakte zijn eigen brood. 1 broodje is 3 normale boterhammen van de bakker.

'Hoe gaat het?' vroeg hij. 'Goed nog moe.' mompel ik.

'Veel plezier op school. Vergeet niet te lachen.' zegt hij.

'Nee.' zeg ik.

Pap geeft me een kus. Dan mam en loopt weg. Ik pak snel me tas in en loop de deur uit met een korte 'DOEI'. Ik loop door de winkelstraat naar de trein toe.

Ik moet eerst met de trein en dan fietsend naar Zwolle Zuid. De trein was saai en ik begon het boek Blauwe Plekken te lezen. Ik hoef maar 10 minuten in de trein te zitten. Ik zat nu in het derde jaar van Havo. Ik kon niet anders dan zuchten toen ik op de fiets stapte en begon te fietsen.

Ik weet niet wat er was. Er was een knoop in mijn keel en ik wou in huilen uitbarsten maar ik wist niet waarom. Ik kan me gisteren...Vorige week niet meer herinneren. Ik weet het niet. Het voelt alsof ik iets heel belangrijks vergeten ben. Ik word er gek van. Ik zucht en zet me fiets weg.

Ik liep naar binnen. Proberend te bedenken wat zo belangrijk was. Ik weet het echt niet.

'Hoi Nadia.' hoor ik. verschrikt spring ik op en kijk naar Diane.

'Hoi Didi.' zeg ik.

'Hee, hoestie?'

'Goed hoor en jij?' vroeg ik.

'Goed. Wat hebben we als eerste.?'

'Frans.'

Diane zat in VWO. HAVO/VWO zitten samen in een klas. Gelukkig maar.

Diane en ik lopen samen de klas binnen waar we Shira, Nienke, Liz begroeten die er al zitten. Dan luisteren we naar onze Fransdocente.

(Seth p.o.v.)

Ik zucht als ik me ontbijt naar binnen werk. Renesmee is inmiddels volwassen en zit tegenover me naast Jacob. Ze zijn al een stel. Ik kan niet anders dan treuren om Nadia. Het is nu 2013 dus ze zal nu wel de leeftijd zijn dat ze hier kwam. Ik kan niet anders dan hopen dat als ik haar nog een keer ontmoet dat ze weer voor me valt.

Bella geeft me een knuffel en Edward geeft me een bemoedigende glimlach. Ik bleef bij hun wonen nadat sommige mensen merkte dat ik niet ouder werd. Ik kon niet ouder worden wat dan zou ik veel te oud zijn voor mijn Nadia.

Ik verander 1 keer per week om er zeker van te zijn. Carlisle houd het ook in de gaten.

'Wanneer gaan we haar opzoeken?' vroeg ik.

'Snel.' zegt Carlisle.

Ik knik zuchtend.

Emmet klopt op me rug. Ze weten allemaal hoe zwaar het is voor me. En ze helpen me. Althans proberen het.

'Weet je al waar ze is?' vroeg ik.

Carlisle zucht maar schud van 'nee.'

Nadia... Nadia waar ben je toch?

'00000

EN?