Ik in Twilight 2

Goude ogen

Nadia p.o.v.

Ik kijk naar de rij. Namen. Snel tel ik de namen. 20. Om me heen zie ik nog meer boeken. Allemaal rood. Zijn deze zeldzaam. Langzaam pak ik een boek. Isabella Swan/Cullen staat erop. Ik sla hem op.

Naam: Isabella Marie Swan.

Gave: Schild. Mentaal.

Mate: Edward Anthony Masen Cullen.

Dochter: Renesmee Cullen.

Soort: Vampier

Dieet: Dierenbloed.

Isabella is geboren in 1989. Haar ouders zijn Charlie Swan en Renee Dyler. Ze zijn gescheiden kort na haar geboorte. Ze heeft in Highschool op haar 17de Edward ontmoet. Toen ze 18 was trouwde ze en ze werd zwanger op haar huwelijksreis.

Karakter: Rustig, beschermend over familie, aardig, lief.

Ik sluit het boek en zet het terug. Dan pak ik een random rood boek.

Dieet: Mensenbloed.

Ik staar ernaar. Dan ren ik naar een zwart boek.

DOOD.

Ik draai me om en zie dan een bruin boek. Snel ren ik daar naar toe.
'Hybrid.'
Ik laat het vallen en zak neer op de grond. Dan zie ik een hele blauwe kast. Langzaam sta ik op en loop ernaar toe.
Ik open hem en staar naar de naam
Seth Clearwater de naam deed iets met me. Met een zucht leg ik het boek weer weg maar niet voordat ik naar de soort kijk.

Shapeshifter. Wolf.
Shape is vorm. Shifter is verandern. Dus een vormveranderaar. Dat was interresant. Ik loop terug naar Lola die wakker is.

'MAMA,' roept ze en ze rent op me af. Lachend van blijdschap pak ik haar vast.
'Lola,' mompel ik. 'Je kan lopen. You can walk.'

'YES.' roept ze.

Het is vervelend om Engels te praten maar ik moet het haar leren.
Niemand zal Nederlands voor haar gaan spreken. Dan begin ik schoon te maken en Lola helpt. Ik negeer de andere boeken. Hoe erg ik er ook  op schoot mee wil gaan zitten. Zou Nahuel er ook tussen staan....

*

Als we eindelijk klaar zijn loop ik met Lola terug. Ik loop dan opeens langs een kalender. Ik kijk erop. Het is nu 1. Ik kwam op 6 hier ongeveer. Dus al een halfjaar. Ik zucht en loop met Lola naar onze kamer toe. Ik ben afgevallen, bloed niet meer en heb zelfs geen borsten. Wel een beetje. Maar niet zoals eerst. Ik ben 14 en dun. niet ongesteld en heb geen borsten. Het voelt verkeerd. Een traan biggeld over mijn wang maar ik veeg hem snel weg.
We lopen de kamer of cel in en ik stop Lola in.

Ik moet sterk blijven. Ik ga hier langer blijven dan een half jaar. Dat moet wel. Ik kan niet anders. Ik heb ook geen route gevonden om eruit te kunnen komen.

Ik zak voor het raam en vouw mijn handen samen. Ik geloof niet in God(Niets persoonlijks) maar ook niet helemaal in wat ze zeggen over dat we apen zijn(weer niets persoonlijks). Ik geloof een beetje van beide. Ik geloof niet in een knal en dan zijn er vissen waar wij uit ontstaan. Waarom veranderde het. Hoe werkt de natuur. Dat zou God kunnen gedaan hebben. Ik leg mijn hoofd op mijn handen.
'God. Als je bestaat. Weet ik dat ik niet vaak bid. Maar ik wil je vragen om me een mogelijkheid te geven om te ontsnappen. Een manier. Waarschijnlijk krijg je gebeden van iedereen dagelijks en ik weet niet of je dit zal horen maar.... Ik kan dit volhouden tot mijn dood. Dat weet ik. Ik zal niet klagen maar ik wil de onschuldige Lola dit niet aandoen. Help me God om een onschuldig kind te redden.'

Ik sluit mijn ogen en snik terwijl mijn handen weer uit elkaar vallen en in mijn schoot.
Lola, Lola moet hier weg. Ik overleef het wel. Dat weet ik zeker. Als ik me tranen weg veeg en omhoog kijk zie ik een vallende ster.
"Laat ons hieruit.' fluister ik.