SHE WOLF ✔

12.

JULEE

Było mi go żal. Siedział sam na zimnym dworze, na schodach i chociaż nie widziałam jego twarzy, wiedziałam, że jest smutny. 

Czy coś mu się stało?

Nagle poczułam mrowienie w kończynach, a całe ciało zaczęło mnie boleć.

O nie!

Straciłam poczucie czasu patrząc na Fenny'ego. Nawet już nie uciekałam, wiedziałam, że nie zdążę.

FENNY

   Siedziałem na dworze i rozmyślałem. Szef prawie wylał mnie z pracy. Nie dziwię mu się, co chwilę przysypiałem. Myślałem oczywiście jeszcze o mojej ukochanej. Nadal na nią czekałem, ale straciłem już nadzieję.

Nagle usłyszałem jakiś huk przedemną. Jakby złamana gałąź, ale o wiele głośniejszy. Wstałem i spojrzałem w tamtym kierunku. Nic nie zauważyłem. Szybkim krokiem ruszyłem przed siebie.

Nie wierzyłem własnym oczom! To była ona! Moja Julee!

Miała lekko rozchylone usta i patrzyła na mnie z przerażeniem.

- Julee? - spytałem ostrożnie, bojąc się, że ją spłoszę.

Dziewczyna była zupełnie naga, ale ja nie napalałem się na to, a ona zdawała się tym faktem nie przejmować.  Nagle jakby ocknęła się z transu i zaczęła uciekać.

- Julee! - krzyknąłem błagalnie, rzucając się za nią w pościg.

Zawsze myślałem, że jestem szybki, ale chyba się przeliczyłem. Dziewczyna była dobre kilka metrów przede mną i ciągle biegła, a ja zacząłem dostawać zadyszki.

- Julee! - krzyczałem.

Nic.

- Kocham cię! - wydarłem się na całe gardło.

Zasapany przystanąłem.

- Kocham cię, słyszysz?!

Straciłem już nadzieję na wszystko. Dziewczyna ewidentnie się mnie bała, uciekała ode mnie, a ja wyznałem jej swoje uczucia...

Nagle jej cichy szept zwrócił moją uwagę.

JULEE

   Stanęłam. Serce biło mi jak szalone, a z ust wydmuchiwałam obłoki pary. Stopy aż po kostki zanużyły mi się w zimnym, mokrym śniegu. Nie mogłam uwierzyć w jego słowa.

- Chyba to za mocne słowa - szepnęłam.

Chłopak odwrócił się w moją stronę.

- Nie - odezwał się po chwili - Nie sądzę.

Zaniemówiłam.

Czy on naprawdę to powiedział?