The Demon's Angel

Chapter 18: Watdahek.

POV> HAVEN CLARISSE JANG

“DAAAAAD!”  sumugod ako ng office ni Dad. Nakita ko siyang nakaupo sa swivel chair niya, pinaikot niya ito at tumingin sa akin.

”My dear daughter!”  masayang masaya si Dad sa pagkakabati niya, lumapit pa ako lalo sa table niya at umupo isa doon sa dalawang upuang malapit sa table niya.

“What happe---“

“Dad! How can you do this to me?”  halos mangiyak ngiyak na ko kay Dad. Nakakainis naman kasi eh! Buset na Ace yun, Nakakainis siya. Akala mo kung sino.

“What? This is the right time for the two of you to talk about your past relationship.” Nakakagigil yung mga naririnig ko kay Dad. Kung alam lang talaga ni Dad ang totoong pangyayari. Bakit naman kasi nagsinungaling nanaman ako. :3 White lies lang naman yun.

“No. Dad, you don’t understand. I have a boyfriend na.”  Nakita kong nagulat si Dad, as in lumaki talaga yung mga mata niya.

“Is it Yohan?”  lumapit sa akin si Dad at para talagang hinhintay ang isasagot ko.

“Yes.”  Tunmingin ako ng sa mga mata ni Dad at inemphasized ko pala talaga yung sagot ko.

“Ohh. I’m sorry about that. Akala ko kasi may pag-asa pa kayo.”  Parang biglang nanlumo yung itsura ni Dad, para siyang namatayan ng goldfish sa sobrang lungkot.

“Kung sabagay meron din nama---“  natigilan bigla si Dad at biglang ngumisi.

“What is it Dad?”  tanong ko naman sa kanya.

“Nothing. Don’t mind me. Anyway, bukas itotour mo na si Ace doon sa site.”

“What? Pero dad ayokong makasama yung lalaking yun. Pwede bang ibang architect nalang yung kunin natin, andami daming magagaling---“

“Ace is enough. Alam kong magaling siya kahit bata palang siya, at isa pa. Binigyan pa niya tayo ng discount. HAHAHA” tuwang tuwa naman si Dad, nako! Si Ace lang ba ang kilala niyang architect. Psssh! Nakakainis.

“Pero Dad?”  ginawa ko na ang ultmate charming skills ko, palagi kong ginagawa sa tuwing humihingi ng kung anu-ano. Sana naman this time epektib pa din kay Dad.

“Na-uh. Di mo ko madadala diyan Haven. Nakasigned na kami ng contract. Kaya wala ng atrasan to.”  seryosong sabi ni Dad at tinap pa yung ulo ko.

Para akong binagsakan ng langit at lupa sa narinig ko. Talaga bang wala ng pag-asa? Talaga bang makakatrabaho ko yung lalaking yun sa loob ng 6months?! EEEEEEEEE! Ayoko!

Napabuga ako ng hangin bago tumayo. “Okay fine whatever.”  Pinilit kong ngumiti kay Dad.

“That’s my girl. Ingat pauwi. Saranghaeyo”

“Yes Dad. Nado, Saranghae”

Zombie walk akong lumabas ng office ni Dad, ayoko ng ganito. Iniisip ko palang siya, kinakabahan at natatakot na ko. Sumakay na ko ng elevator at pinindot yung GF. Hahahays! Narinig kong tumunog yung cellphone ko kaya naman kinuha ko to mula sa wristlet ko at tinignan kung sino nagtext.

From: Yohaaaaaaaan :>

Where are you? Let’s talk.

Bigla akong kinabahan doon sa text ni Yohan. Mygaaad! Bakit ganito yung text niya? My problema kaya? HALUH! Baka—baka—baka... nakausap na niya si Eriol! Emegheeeed! Whattodo! Kailangan ko ng gumawa ng speech.