0. Pragnąć

51 4 3
                                    

Wiele lat ukrywałem się z tym. Bałem się powiedzieć. Już w wieku 14 lat się o tym dowiedziałem, jednak uznałem, że to tylko moje hormony w latach dojrzewania. Myliłem się. Mając 17 lat uświadomiłem sobie, że to prawda. Ja tak naprawdę nigdy nie lubiłem dziewczyn. Zawsze kręcili mnie bardziej mężczyźni. Jednak tylko ja o tym wiedziałem, nikt poza mną. Żyłem ukryty w  moim malutkim świecie.

Do czasu, gdy odnalazłem w sobie tyle siły i odwagi, żeby przestać się z tym kryć. Moja rodzina musiała wiedzieć. Musiała znać prawdę o swoim synu. Lecz niekoniecznie musiała przyjąć to dobrze. Za zaufanie i odwagę zostałem ukarany wyrzuceniem na ulicę i zostawiony samemu sobie. Bez pieniędzy, ubrań - bez niczego, musiałem sobie dać radę.

Rodzice zostawili mnie przez to, że pragnąłem kochać. Kochać płeć tą samą, co moja. A co w tym złego? Człowiek przecież ma prawo kochać, a nikt nie może mu zarzucać kogo ma obdarzyć swoją miłością, prawda?

Jednak nie mogłem wtedy o tym myśleć. Mimo że było mi naprawdę ciężko, musiałem znaleźć coś, co pozwoliłoby mi przetrwać. Ale co to mogło być?

Takim sposobem trafiłem tutaj. W miejscu, w którym ludzie pozwalali siebie traktować jak zabawki. Tutaj ci wszyscy byli niczym innym jak zwykłymi szmatami. Byli bez szacunku do siebie samego. Witamy w świecie zwanym "Burdelem".

Mimo że dzięki "pracowniu" w tym miejscu miałem dosyć duże mieszkanie, jedzenie i dobre warunki, to i tak czułem się nikim. Nie lubiłem siebie. Nienawidziłem swojego ciała. Cały czas przez to wszystko czułem się brudny. Brzydziłem się siebie. Każda część mojego własnego ciała mnie obrzydzała. Jak ktoś taki może istnieć?

Skomplikowane Ścieżki | ChanBaekOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz