2 Tane 50 Kuruş... (Düzenleniyor)

-ve balık çöle aşık olur-

Utkudan:

Rüzgarın beni tekrar öpmesiyle afallamıştım şaşkınlığımı gidermeye çalışıyordum ve şaşkınlığımı giderebilmek için elimden gelen tek şey rüzgarın da şu anda yaptığı gibi gözlerimi kapatmak oldu.

Nazik dudaklarının dudaklarımda ayrılmaması için dua ediyordum bu his bambaşka birşeydi sanki tamamlamamış olan bir şeyin tamamlanması yada ait olduğunu hissedebilmen gibiydi içimdeki onlarca kötülükten birden ayrılmam ve beyaz ışığa benim temiz tarafıma doğru gitmem gibi.. gözlerimi açıpda bakmaya bile korkuyordum nefesim sıkışıyordu ayrılmamak için arada nefes alıyordum

Yavaşça benden ayrılan dudaklarla sanki bir boşluğa doğru hızlıca düşüyor gibiydim nefes nefese kalmıştım. Gözlerimi açmaya herşeyden çok korkuyordum açarsam beni ben yapan bu duygunun bir daha gelmemesinden rüzgarın o ela gözlerindeki duygudan ya ya sadece yapmak için yaptıysa ya birşey hissettiği için değilde sadece o anlık istemsız olan birşeyse...

Düşüncelerim beni öldürmeden gözlerimi açtım açmamla sanki içimde parçalanan o şeyi dahada parçalamak mümkünmüş gibi iyice ufalandığını ve daha çok canımı yakmaya başladığını hissetmiştim.

Rüzgarsa sadece her zamanki gibi hiç birşey olmamış da sanki hiç birşey yaşanmamış sanki daha demin öpüşmemişiz gibi sadece gülümsemeye devam ediyordu ela gözleriyle gözlerim buluştuğunda düştüğüm boşluktan tekrardan çıkardı beni sanki o atmamıştı o boşluğa bir daha aynı şey olurmu bilmem ama olsa o boşluğa tekrar o bırakacaktı beni. Benim gözlerimde bunun üzgünlüğü ve hayal kırıklığı onun mükemmel ela gözlerinde ise yaşadığımız anın mutluluğu vardı sanki...

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Rüzgardan:

Nefes alamamaya başladığımda geri çekilmek zorunda kalacağımı biliyordum ama ben geri çekilmek istemiyordum ki sadece zamanın o anda donması ve hep öyle kalmasını yada bu anı tekrar tekrar yaşamayı istiyordum geri çekilirsem gözlerimi açtığımda nasıl bakacaktım ona. Beni tamamladığına inanmaya başladığım o insana nasıl bakacaktım bakarken tekrardan yanaklarım kızarmayacakmıydı sanki. Ben devam ettirmiştim bu olaya yarısı benim hatamdı kendim yapmıştım ama gene de ben utanıyordum.

Çekilmeyi itinayla reddetsem de nefes alamıyordum yavaşça geri çekilirken sanki kalbime bir bıçak saplandı ona rağmen gözlerimi açmak ve gülümsemek istiyordum gözlerimi açtım bıçak sanki daha da derine indi sanki birisi üstüne bastırdı.

Utku karşımda gözleri kapalı duruyordu sanki o da korkuyordu. Ces hala ortamızda duruyor sadece kuyruğunu sallıyor kuyruğunu da sallamasa bir ölü gibiydi. Muhtemelen o da istemiyor gözlerini açmayı yada ben öyle düşünmeyi istiyordum beni sevdiğini düşünmeyi istiyordum belkide belkide beni sevmiyor kafam allak bullak olmuştu biraz daha gözlerini açmazsa ya kalp krizi geçirecektim yada şurda Bayılacaktım kim bilir belkide kafamdaki sesler beni deli ederdi öyle ölürdüm 3 yol da ölüme çıkıyorken Utku yavaşça gözlerini açtı

Gözleri gözlerimle buluştu hayal kırıklığı var gözlerinde birde pişmanlık beni öptüğü için pişmanlıkmı duyuyordu o bana bakmaya devam ederken kalbimdeki bıçak sanki daha derine girebilecekmiş gibi daha da canımı yakmayı başarabilecekmiş gibiydi bense inadına daha çok gülümsedim.

Utkunun dudaklarının kenarı kıvrıldı daha fazla dayanamadım ve cesin yanına uzandım ve kahkaha atmaya başladım bana uzaylıymışım gibi bakıyordu ben olsam bende bana öyle bakardım sanırım.

Gülmeye ara vererek utkuya elimde cesin öbür tarafını işaret ettim önce anlamamış olsa ki tuhaf bir bakış attı sonra anlamış olacakki çimenlere uzandı ve bana bakmaya başladı bense artık birisi gelsede bizi bu durumdan kurtarsa diye düşünüyordum hayır başka zaman olsa zırt pırt gelirler şimdi niye gelmiyorlarsa