Sabah kalktım. Karnımdaki kolu sahibinin yanına koydum ve kalktım.
Önce doğrulup yatağa oturdum.
Sonra yatağımın yanındaki terliğe tek ayağımı bastım. Sonra diğer ayağımıda bastım.
Pjamalarımı çıkarıp bol bir pantolon , üstünede bir badi geçirdim.
Elbiselerimi giyemiyordum ama bebeğim doğduktan sonra giyebilecektim.
Üstümü değiştirfikten sonra telefonumu aldım ve kapıyı açıp merdivenlerden aşağıya indim ve koltuğa oturdum.
Sonra bir anda telefonum çaldı.
'Bilinmeyen numara'
Yazıyordu.
Bekletmeden açtım.
"Alo, kiminle görüşüyorum? Alo."
Biraz sonra ses gelmeye başlamıştı.
"Alo, sena."
Ses tanıdık geliyordu. Kimdi bu. Ayrıca kin ve nefret doluydu sesi.
"K-kimsiniz?"
"Bebeğini senden alacağım. Alacağım."
"Kimsiniz?"
Korkmuştum. Çok korkmuştum. Bebeğime zarar vermek istiyordu. Bu her kimse bize zarar vermek istiyordu.
"Sen beni bebeğimden ayırdın. Sen yaptın!" Ses ağlamaklıydı.
"Be-b-ben neden yapayım ki böyle bir şeyi."
"Ben Sude, üniverste arkadaşın. Biryere giderken senin arabana binmiştim. Kaza yapmıştık. Hamileydim. Hatırladınmı?"
Sude. Evet hatırlıyordum. Geçen yıl kaza yapmıştık. Ama bebeğin öldüğünü bilmiyordum.
"Katil, katilsin. Katil."
O sıra telefon elimden kaydı. Karanlık.
Karanlıktaydım.Hiç olmayacak bir karanlıkta.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
3Nişan2Bebek #Wattsy2016 -BİTTİ-
عاطفيةHayatını hafife alan birisiydi Sena. Yaşamakla nefes almayı ayırt edemiyordu. Taki nefes aldıgında boğulduğunu hissedene kadar. Sadece anlaşmalı olan bu nişanın,ilk görüste aşka dönüşeceğini kim tahmin edebilirdi ki? Onlar,gecenin en KARANLIK vakti...
