3Nişan2Bebek #Wattsy2016 -BİTTİ-

35.bölüm

Bade Sudenin elinde!

"Yalan, yalan sôylüyorsun! O bebek arabasında uyuyordu, olmaz!'
Basım dönmüştü, o an yere yığılabilirdim.
"Bak Sena, şimdi telefonda attığı adrese doğru gidicez tamammı?"
Dedi ve arabaya doğtu son sürat koşmaya başladım, sonra telefonum elimde titredi.
Hemen telefonumun şifresini girdim, telefonumun ekranının en başında aşağıya doğru parmağımı kaydırdım, ve gelen bildirime tıkladım.
Mesajlarım açıldı ve tanımadıgım bir numaradan bir mesaj ve bir fotoğraf.
Mesajı okumaya başladım.
"Bebeğinin ölümünü sende göreceksin!"
Mesajı okuduktan sonra delirme aşamasındaydım. Ozan'da arabaya binip, arabayı sürmeye başladı.
Gelen resme tıkladım.
Ve açtığım anda, gözlerimdeki yaşlar süratle dudaklarımı aşıp, çenemden akmaya başlıyordu.
Fotoğrafta, BEBEĞİM ve Sude , bir inşaat binasındalar, bebeğim kucağında!
"Biraz daha hızlı ol! Onu atıcak! Öldürecek! Bebeğim!"
Ozanın gözlerine baktığimda ağlamaklı, kızarmış. Kendime içimden bir ton bela okudum. Hak ediyordum.

Benim suçumdu, çantamın fermuarını açıp birkaç mendil çıkarttım, Ozan'ın gözyaşlarını sildim.

Sonra Ozan arabayı ani fren yapıp durdurdu,indi. Sonra bende inip onu takip ettim. Önümüzde bir inşaat binası vardı. Kafamı kaldırdım, çok yüksekti. Sonra binanın 5. katında gördüm, meleğimi kaybediyordum, cezamı ben çekmiyordum. Bebeğim çekiyordu, ama yapamayacaktı. Hangi vicdansız yapabilirdi ki bunu?

"Sude Özyan, bunu yaparsan, bedelini çok kötü ödeyeceksin. Bu yaptığın yanına kalmaz!" Sonra uca biraz daha yaklaştı. Hemen telefonumu çıkardım ve polisi aradım. Ağlayarak herşeyi anlattım ve adresi verdim. Ve hemen koşarak inşaatın merdivenlerinden çıktım, Ozan beni durdurmak için peşimden koşmaya başladı,daha hızlı koşarak 5. kata ulaşmaya çalıştım. Yoruldum, ama bırakamazdım.

5. kata ulaştım. Bebeğim Sudenin elindeydi, gözlerimin önünde kaybolmasına izin vermeyecektim.Bebeğimin üstünde battaniye vardı, onu göremiyordumda.

"Ver bebeğimi bana! Lütfen!" Bana gülümseyerek baktı, acıyordu. çünkü acınacak haldeydim.

"Bedelini ödeyeceksin demiştim. " Birkaç saniye bebeğime baktı. "Pekte şirinmiş."

Ona birazdaha yaklaştım. Adımlarım büyüyordu.

"Yaklaşma!" umursamadım, alacaktım onu ondan. Sonra omzumda bir el hissettim.

"Gitme Sena, sen öldürmüş olursun." Ozan söylüyordu. Ama zıttını yaptım. biraz daha ilerledim. Alacaktım bebeğimi ondan.

"Yaklaşma dedim" dedi ve en uca gitti. Bebeğimi biraz daha yaklaştırdı.

"Birinin canını yakıp mutlu olamazsın , bu karektersizlik!" Umursamazdan geldi. Öylesine mutluydum ki,hiç bitmeyecek gibi geliyordu.Ama bu gün geldi, hiç yaşanmamış gibi bitiyordu hayatım.Hiç sevmemiş gibi gidiyordu bebegim.Hiç elimi tutmamış gibi bırakıyordu elimi.Ömürlük hayaller kurduğumuz, günü birlik vedamı ediyordu şimdi bana?Gidemezsin izin vermem, Gitme!

Yaklaştım, az kalmıştı. Alacaktım onu!

"Sana yaklaşma demiştim!" dedi ve bebeğimi iyice sonsuzluğa tuttu. Ellerini yavaş yavaş serbest bıraktı, Bebegimi bıraktı. Şimdi havada süzülen bir battaniye, aşşağıya doğru inen bir can vardı.

GİDİYORDU!!!