Hindi Tayo Pwede.

Chapter 11

"Grabe. Ito pala yung sasalubong sa 'kin pag-uwi ko. Wala man lang 'Good Evening Ate!' or 'Kumusta ang lakad?' o kaya naman 'Ba't ngayon ka lang?'

"Didiretsuhin na kita ate, tama bang babaan mo ako ng phone kanina?"

"Wow, parang hindi tayo sanay ah. Alam kong hindi yan ang totoong dahilan mo kung bakit ka nagtataray at nagsusungit dyan. Sabihin mo na, dami pang sinasabi eh. Tss."

"Okay, *sigh* nag-aalala ako."

"I know." Maikli 'kong sagot.

"Alam mo pala eh! Ba't mo ginawa?!"

"Because it was requested."

"By whom? By that guy you were with?!"

"Yes, and please lower you voice please. Kung gusto mo marinig ang buong kwento come and follow me." Oo, sasabihin ko na sa kanya ang lahat. About the modelling and the such.

"Sus, may paganyan ganyan ka pa ha. Sabihin mo nalang dito."

"Its private." I said while walking into the stairs and up to my room.

Sinunod naman nya ko, at pagdating sa kwarto ko. Kinuwento ko ang lahat. At pagkatapos nun, uminom ako ng isang galon ng tubig. Joke lang. Isang basong tubig.

"Huwaw! Ang galing mo naman ate! WAAAAAAA--Aray!" binato ko po ng unan. Tumili ba naman.

"Pero..."

"IKR."

"Wala pa nga akong sinasabi e! Ano ka? Mind Reader?" sabi niya na naka pout pa. Tss. Tanggalin 'ko yang nguso nya e. Kung di lang kasi cute. Pero sa totoo lang naiinis ako pag nagpa-pout siya. Sa kanya kasi bagay, saken hinde! Uwaaaa! T^T UNFAIR!

"Tsk, syempre alam ko yun noh. I know how to keep my secret." sabi ko at nag wink. Buti nalang bagay sakin. Mwehehe. :3

"Ate, its not just a secret. Isa yung napakalaking secret, the darket secret you have. Hehe."

"Tumigil ka nga! Ah! Lumayas ka na nga dito!" 

Sinunod naman niya pero nagbigay pa ng final words bago umalis.

"Good luck ate! Sana matago mo yang napakalaking secret at darke--"

"LAYAS!" at saka isinara ang pinto. Haay... Nasabi ko rin sa kanya sa wakas. Hindi na ako mag aalala. ^___^ Wait. Paano kung sabihin niya 'to kila mom at dad? Oh no. Siya lang dapat makaalam! Naku! Ang daldal pa naman nun!

Kaya tinawagan ko siya. Bakit? Kailangan ko ba siyang puntahan kung saan man siya naroon at sabihin na wag niyang sabihin kahit kanino ang tungkol dun? Ba't ako magsasayang ng energy ko kung pwede namang gamitin ang cellphone ko? Hindi ako tamad ah. Sadyang ginagamit ko lang ang utak ko. Para saan pa ang cellphone diba? :3

ring ~ ring~

"Yes?"

"Wag mong sasabihin kahit kanino ha, kahit sa best friend mo, kila mom at dad, etc. Basta! Wag na wag ha? Kundi, lagot ka saken!"

"OPO." 

-End Call-

Oh well, I need to sleep na, kasi bukas may shoot pa! Bawal eye bags! ^___^ Good night!

_____________________________________

Hindi ko na kailangan sabihin sa inyo kung ano ang mga pinag-gagagawa ko tuwing umaga dahil alam niyo naman yun. (Wag ma-green minded, please) The same routine lang naman eh!