Lovely Ever After

Kabanata 113

Kabanata 113

Nang nakarating kami sa isla ay gabi na kaya naman napagpasyaan naming matulog na agad. Sa ikalawang palapag kaming lahat, sa kwarto sa harap namin pumwesto ang aming kambal habang kami naman ni Liham ay sa dating kwarto namin noon.

"Are you asleep?"

Tumingin ako kay Liham, nakatingin siya sa akin ngayon, he seems to be full of warmth today, the way his hair is messy makes me feel many wonderful things I haven't yet fully discovered myself.

Somehow, I adored him. Seeing him like this. Vulnerable but fierce.

"Bakit? Hindi ka ba makatulog?" Tanong ko sa kanya. He shook his head as a response, "bakit naman?"

"I feel my head aching." Halos pabulong na sagot niya, ako naman ay agad na bumangon at saka binuksan ang lampshade, tumungo ako sa tabi niya at saka dinama ang temperatura niya, he is not too warm nor too cold. He seems to be fine. "Chill, mawawala rin ito."

Bigla akong kinutuban ng masama dahil sa kanyang sinabi, "kailan pa sumasakit ang ulo mo?"

Nagkibit-balikat siya, "every time I try to remember things, pakiramdam ko'y unti-unti akong nakakalimot. Is this just a side effect of my depression?" Bumuntong-hininga siya.

The side effects are working so fast, hindi ko inakala na sa ganitong kaaga ay magpapakita na ang memory loss niya. Please don't tell me he will forget about me too? Even our twins?

"You're just overthinking." I assured him, I know he sensed the doubt in my voice but didn't push about it anymore, "Liham, do you want something? Like a milk to help you sleep?"

Bago rin kasi kami pumunta dito sa isla ay nagdala rin kami ng mga pagkain na in-store sa refrigerator sa baba, napaghandaan na lahat ng kailangan.

"Sure. I'd love to." He smiled, tumango naman ako at lumabas, bumaba na ako papunta sa kusina, mula rito ay tanaw ko ang backyard ng glass house, the swimming pool was pale blue and is illuminated by lights inside the marble floor. I poured a milk to a glass and went up.

"Here." Binigay ko kay Liham ang inumin, umayos naman siya ng upo at saka uminom.

"Thanks." Saad niya matapos maubos ang gatas, pinikit niya ang kanyang mga mata at bumuntong-hininga,

"Liham, stop overthinking. Okay? Nothing bad is happening to you, not on my watch." I gave him an assuring smile, it seems like he finally believed me kaya naman tumango siya.

"Let's go back to sleeping, Mi. Maaga pa tayong gigising bukas para manood ng sunrise." He said in his baritone. Ngumiti naman ako at saka sumunod, muli akong humiga sa kama at nagkumot, si Liham naman ay nanatiling ganoon, the light of the moon peeked from the window, it reached him, mula doon ay naging malinaw ang kanyang katawan.

The details of his body, his manly figure. It was such a sight. It was probably the last thing I saw before I fell asleep.

Nang magising ako ay dahil na iyon sa yugyog ng kama, "mommy! Wake up! Daddy says we'll be going out! Mommy!"

"Levitrei?" He grinned.

Tumingin ako sa bintana at napansin na malapit na palang sumikat ang araw. Napabangon ako. "Who cooked?"

"Daddy!"

Mabilis akong nag-ayos ng sarili, if Liham cooks, it must be something bad! Bumaba na kami ni Levitrei, akmang pupunta ako sa kusina nang pigilan niya ako, "mommy, nasa tabing dagat na sila ni Levitrish."

Tumango naman ako at tumungo kami sa labas ng glass house, mula roon ay natanaw ko ang mag-ama na nagtatawanan. Bumaba na kami sa porch, I let the cold white sand touch my bare feet, hindi na ako nagdala ng tsinelas dahil dito lang naman kami.