Beni bırakıp gittiğin o sokağın kaldırımına çökmüştüm. Ağlıyordum. Utanmadan ve o kadar darbeye rağmen arlanmadan. Oysa sen çok güzeldin.
Ağlıyordum, ciğerimin ağrımasına aldırmadan.
Soğuk demeden, insanlar ne der diye düşünmeden.
Sen gitmiştin! Ve bu, çelimsiz bünyem için büyük bir olaydı.
Sen gitmiştin, aradan iki sene geçmişti ama bu kaldırımda çocuk gibi ağlayan bendim.
Çocuk gibi seven de...
Sonra o lokantanın içinden yine aynı şarkı geldi kulağıma,
Ahmet Kaya yine son kurşunu sıkmıştı kalbime,
inletiyordu şarkı,
"Benden selam söyleyin o nazlı sevgiliye, unutamadım, unutamadım..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRİÇE
PoetryBeklenmedik bir zamanda geldi bu kitap, farkındayım. Fakat bu ani yayının sebebi, Yıldızlar Arası kitabının devamlı okuyucularının, bölüm beklerken biraz da olsa kafasını dağıtıp kendini bulabilmesi. Acı çeken insanlara yazıyorum. Ah, bir de onlar...
