O beni hiç sevmemişti,
sevmeyecekti.
Utanmadım, yüzsüzlük ettim
ve ben,
ona inadına, onu sevdim.
Birkaç dakika sonra ölecek gibi,
yok olacak gibi.
Yok olan bendim belkide, bilmiyorum.
Ama ölürken asla pişman olmayacaktım.
Bu gurursuz olmaktan daha ağır olurdu çünkü.
Ve ben sevdim.
Geriye dönüp baktığımda içinde bir pişmanlık kalmış,
duyguları bastırılmış bir kız çocuğu yerine,
deli, huysuz, ahmak fakat yaşamış bir kız görecektim.
Ve bu yüzden bile, şimdi bir daha sevdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRİÇE
PoesíaBeklenmedik bir zamanda geldi bu kitap, farkındayım. Fakat bu ani yayının sebebi, Yıldızlar Arası kitabının devamlı okuyucularının, bölüm beklerken biraz da olsa kafasını dağıtıp kendini bulabilmesi. Acı çeken insanlara yazıyorum. Ah, bir de onlar...
