Bir gün ölüp gidecektik,
toprak olacaktık ve hatta taş kum,
böcekler perişan edecekti bedenimizi.
Karanlık tenha bir mezarda kalacaktık,
fakat biz bu dünyada birbirimizi,
öylesine sebepsiz kırdık,
öylesine üzdük,
öylesine mahvettik ki...
Ve bir gün öldük,
ikimizden birini,
diğerinin mezarı başında deli divane olmuş şekilde buldular.
Ama birimiz ölmüştü
ve geçti, ama çok geçti.
Anlıyor musun?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRİÇE
PoetryBeklenmedik bir zamanda geldi bu kitap, farkındayım. Fakat bu ani yayının sebebi, Yıldızlar Arası kitabının devamlı okuyucularının, bölüm beklerken biraz da olsa kafasını dağıtıp kendini bulabilmesi. Acı çeken insanlara yazıyorum. Ah, bir de onlar...
