O gece çok çaresizdik,
bendeki eşyaların ve ben...
Biz işte.
Hepsi oturmuş beni izliyordu. Acıyorlar mıydı bize sevdiğim? Bu eşyalar sana mı gelmek istiyordu, bende mi kalmak?
Bendeki ceketini giydim sıkı sıkı. Kokun mu gitmişti, yoksa aklım mı? Atkıyı sardım ama hava mı soğuktu, atkın mı?
Buz mu yağıyordu anılarımıza? Donuyor muydu yaşadığımız günler?
Bir kalemin vardı hani, niye yazmıyordu? Mürekkebi mi bitmişti yoksa yazacak cümleleri mi?
Bilmem kaç tane kağıdın vardı bende, yazdıkların niye bu kadar parçalıyordu ciğerimi, sırtımı? Cümleler mi düşmandı bana, yoksa sen mi?
Bir de saatin vardı, pili mi bitmişti, yoksa bizim vaktimiz mi?
Dehşetle baktım hepsine, niye böyle terkedilmişti hepsi? Niye anlamını yitirdi bunlar sevdiğim? Ben mi yitirdim normal kavramları, yoksa kavramlar mı beni terketti?
Bu soğuk hiç iyi değil. Bu soğuk... Çok soğuk.
Ne olmuştu bu yerde?
Sen mi gitmiştin, kıyamet mi kopmuştu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRİÇE
PoetryBeklenmedik bir zamanda geldi bu kitap, farkındayım. Fakat bu ani yayının sebebi, Yıldızlar Arası kitabının devamlı okuyucularının, bölüm beklerken biraz da olsa kafasını dağıtıp kendini bulabilmesi. Acı çeken insanlara yazıyorum. Ah, bir de onlar...
