Herkes ağlıyordu.
Kimi feryat ediyordu.
Sen ölmüştün.
Senin cenazendeydik.
Eşyaların dağıtılıyordu,
çıkarılıyordu dolaptan.
Kokun hala üzerindeydi,
kokunun ne kadar güzel olduğunu,
gömleklerine nasıl özen gösterdiğini,
ölümünün ardından,
sensiz kalan odaya girdiğimde farkettim.
Çamaşırına sarıldım, utanmadım.
Bir daha asla o evde gülemeyeceğini bilmek
yolda denk gelemeyecek olmak,
en acısıda seni gencecik kaybetmek...
Senin ölümün, senden daha çok öldürdü.
Bu toplu bir katliamdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRİÇE
PoetryBeklenmedik bir zamanda geldi bu kitap, farkındayım. Fakat bu ani yayının sebebi, Yıldızlar Arası kitabının devamlı okuyucularının, bölüm beklerken biraz da olsa kafasını dağıtıp kendini bulabilmesi. Acı çeken insanlara yazıyorum. Ah, bir de onlar...
