Zweinstein will love you.

Hoofdstuk 2

Maaiend naar houvast van de dekens klampte ik mezelf omhoog om vervolgens het nachtlampje aan te doen. De feniks van Perkamentus zat op het voeteneind, en keek me indringend aan. Even later hoorde ik de voetstappen van Perkamentus, en klopte hij zachtjes aan mijn deur."Binnen." fluisterde ik.De impact van de droom had me nog steeds in zijn greep, het was alsof je een stalker achter je aan had die niet wilde inzien dat je gek werd van zijn gestalk. Godzijdank heb ik nog nooit een stalker gehad. Het hoofd van Perkamentus stond bezorgd. "Gaat alles wel goed met je, Selena? Ik hoorde je zo gillen, en Felix ging direct kijken of alles wel goed met je was." Hij klopte Felix op zijn veren. Onderzoekend keek hij me aan, net alsof mijn droom in mijn ogen stond geschreven."Nee, eigenlijk niet." vertelde ik hem.Ik vertelde hem van mijn droom, van mijn moeder die in de keuken stond, tot en met de zwarte schim die voor me op dook. Toen ik de schim noemde werd zijn frons nog dieper en voelde aan mijn voorhoofd. "Geen koorts." hoorde ik hem zeggen, waarschijnlijk meer tegen zichzelf dan tegen mij. "Weet je echt zeker dat het een schim was? Kun je hem nog beschrijven?"Ik probeerde niet te letten op de steen in mijn maag die inmiddels was ontstaan. "Nou... Hij had zwarte flarden achter zich hangen, zijn gezicht kon ik niet zien - gelukkig maar. Hij was groot, en doemde ineens voor me op, alsof hij een verdwijntruc had gedaan, maar ineens was terug kwam. Hij gaf me het gevoel alsof ik helemaal alleen was op de wereld, een depressief, naar gevoel." Perkamentus probeerde moeizaam te glimlachen. "Het was vast maar een droom, ga maar lekker slapen. Morgen is het de grote dag, waarschijnlijk heb je daardoor die nachtmerrie gehad. Welterusten Selena." Hij gaf me een kus op mijn kruin, maar hij liet Felix bij me blijven. Alsof hij het toch niet helemaal vertrouwde.Nou, dat deed ik ook niet. Ik had nog nooit zoiets gezien, en om er dan over te gaan dromen vond ik al helemaal raar. Het lampje werd automatisch uitgeknipt door Felix, die zijn kop liet rusten op het bed. Ik besloot om ook nog maar eens te gaan slapen. Morgen ging ik naar Zweinstein.