Zweinstein will love you.

Hoofdstuk 17

In mezelf mompelend ging ik aan de tafel zitten bij de Griffoendors.Hermelien keek me bezorgd aan. "Gaat alles wel goed? Je ziet nog zo bleek. Ik heb wat lekkers voor je gemaakt, roze koeken! Vind je vast wel lekker, toch?" Ik knikte heftig, en glimlachte breed. "Natuurlijk vind ik dat lekker, dat is mijn favoriete tussendoortje. Als het tenminste kan." grinnikte ik.Tevreden gesteld gaf ze me het bakje met de roze koeken, en ik keek er verlekkerd in.Maar liefst vier grote roze koeken zaten in het bakje."Dankje Hermelien, lief van je!"Opeens werden de lichten gedoofd, en kwam Perkamentus tevoorschijn, alleen verlicht door het blauwe schijnsel wat van de Vuurbeker afkwam."Nu, zullen we bekend maken wie er mee zullen doen. Dit is geselecteerd door de beker zelf."De vlammen laaiden op en werden rood van kleur. Er schoot een klein briefje uit, die Perkamentus perfect opving. "Victor Krumml!" riep hij door de zaal. Een grote brede jongen kwam naar voren, en ik herkende hem van het WK Zwerkbal waar hij aan had meegedaan. De vlammen laaiden weer op, en het stukje perkament werd weer netjes gepakt door Perkamentus. "Carlo Kannewasser!" riep hij weer door de zaal. De jongen liep grijnzend naar voren, en ik herkende hem direct. De dode jongen. Mijn adem stokte in mijn keel, en ik verslikte me even. Direct voelde ik een hand op mijn rug kloppen, en zag dat het Harry was."Dankje," fluisterde ik."Alsjeblieft hoor." glimlachte hij. Ik draaide me weer om, en zag de ogen van Draco vuur spuwen toen hij waarschijnlijk zag dat Harry me hielp. Koel keek ik hem aan, en draaide mijn hoofd toen weer terug naar Perkamentus, die inmiddels ook al een meisje naar voren had geroepen.Perkamentus hield al zijn afscheidsspeech, maar ineens laaiden de vlammen weer op."Hè? Iedereen is al gekozen, toch?" fluisterde ik verbaasd naar Diana.Ze haalde haar schouders op."Harry Potter."Verbouwereerd keek ik Harry aan. Hij keek zelf ook geschokt."Harry Potter!" schreeuwde Perkamentus.Harry stond op, en ontving het briefje van Perkamentus, niet wetende wat hij zou moeten doen. Alastor Dolleman stond naast Sneep, die een gloed van tevredenheid over zich had hangen.Wat was hier aan de hand?"Harry! Wacht even!" riep ik door de gang, Hermelien die me op de voet volgde.Hij stopte. "We wilden even zeggen dat wij je geloven, dat je niet zelf het papiertje erin hebt gedaan."Harry zuchtte zichtbaar opgelucht. "Gelukkig, toch nog een paar mensen die me helpen.""Kop op, het komt wel goed." zei ik opbeurend."En je hebt altijd ons, dat weet je!" zei Hermelien.Harry keek achter ons. "Waar is Ron?"Ik beet op mijn lip, maar gelukkig vertelde Hermelien het al. "Ron denkt dat je hebt gelogen om die beker te winnen. En hij is nu... een beetje boos."Harry schudde zijn hoofd. We liepen elk aan een kant van Harry, om hem te helpen en te steunen voor de wedstrijd.Per slot van rekening was Harry nog maar 14, en konden we samen meer dan één.Draco liep voorbij met zijn volgers. "Potter, nu moet je wel je handjes vies maken hè? Nu sta je er toch alleen voor. Tijdens de opdrachten kun je niet op je vriendinnetjes rekenen.""Harry heeft meer echte vrienden dan jij ooit zult hebben, sterker nog, je hebt er geen één!" zei Hermelien snerend.Zijn hoofd kleurde weer, en liep toen arrogant verder.Jammer hoor.