Hoofdstuk 9

289 28 0
                                    

We werden later die dag weer geroepen om naar de zaal te gaan, waar een geheimzinnige Perkamentus stond met een glimlach rond zijn lippen.Ik was benieuwd wat er zou zijn, en ik sloot me aan bij de andere Griffoendor mensen. Harry zat schuin voor me, en lachtte me toe. Hermelien zat voor me, en probeerde om Ron niet zo te laten schransen.Wat niet lukte, want hij at gewoon door. Dat werd 'beloond' door Hermelien met een ferme stoot."Au! Waarom deed je dat?" riep Ron uit."Omdat jij, Ron Wemel, zo verschrikkelijk zit te schransen dat je niets meer overlaat voor de andere leerlingen." antwoordde Hermelien zuchtend.Ron haalde zijn schouders op, en pakte weer een extra broodje.Giechelend keek ik hem aan, niet bewust van mijn blik. Toen werden we weer verzocht om stil te zijn. "Welkom jongens en meisjes, zoals ik al eerder zei, is er dit jaar een verrassing voor jullie. Er komt een Toverschool Toernooi, waar verschillende scholen allemaal aan mee zullen doen. Iedereen die zich wil inschrijven, moet op een stukje perkament zijn naam op schrijven en in deze Vuurbeker gooien." Hij liep naar iets waar waarschijnlijk de Vuurbeker onder zat, en hij gooide het kleed ervanaf. "Maar onderschat het Toernooi niet, er kunnen zelfs doden vallen. Daarom hebben we dit jaar gezegd dat iedereen onder de zeventien níét mag meedoen." Een luid gemompel steeg op uit de meute, en ook ik was er onder de indruk van. Wat zou dat voor een vreemd Toernooi zijn?Diana stootte me aan, en neigde met haar hoofd naar rechts. Ik gluurde heel snel, en zag dat er een knappe jongen zat die Diana aan het blozen had gemaakt.Zijn glimlach deed Diana waarschijnlijk smelten, want ze begon zichzelf koelte toe te wapperen.Ik moest in mezelf grinniken. Waarschijnlijk had ie allang een vriendin, zo niet waren er genoeg meisjes die om hem vechtten. Nonchalant keek ik weer de zaal door, totdat een paar stormgrijze ogen mij vasthielden. Een schamper lachje kwam bij me op, en hij knipoogde naar me.Het lef! Hoe durfde hij dat zomaar te doen! Ik stak mijn tong uit, en draaide mijn hoofd weer weg, maar ik zag nog net dat hij lachtte.Idioot.

Zweinstein will love you.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu