°Demon•

Хэсэг:1

-"Бэкхён гуйя би дахиж тэгэхгүйээ! чи намайг өвтгөөд байнашдэ!" гэтэл тэр надаас атгах гараа сулруулан намайг газар шидэн
-"Би чамайг надаас зугтааж чадахгүй гэж хэд хэлэх ёстой юм! Чи миний хангагч ойлгоснуу!" хэмээн тэрний царай үнэхээр аймшигтай болон надруу урьд өмнөх шигээ л загнан хашгирч байлаа.
-"Бэкхён миний буруу!" хэмээн би түүний өмнө өвдөглөн суутал тэр намайг үстэж босгоод -"Би чамайг өрөвдсөндөө амьд байлгаж байгаа гэдгийг битгий мартаарай Жина!" хэмээн нүдээ анин би толгой дохин түүний хөлийг тэвэрч байлаа. Тэр үнэхээр ууртай байна. Би үнэхээр тэнэг зүйл хийсэн! Магадгүй.түүнээс аймшигтай зүйл!

Тэр намайг хойш түлхэн -"Ажилдаа ор!" хэмээн захирангуй тушаах бөгөөд би яг л сургуулалттай нохой шиг л түүний хэлснээр болон уруулыг нь үнсэн цамцыг нь тайлж байтал тэр намайг хойш.түлхээд -"Хараал ид чи намайг хүсэлгүй болтол уурлуулж!! Магадгүй энэ чамд сургамж болох байх!" хэмээн гэрт байх зурагтыг газар шидэн хагалах нь тэр. Энэ зурагт миний ганц хань болж байсан зүйл шүүдээ. Би газар суун уйлсаар харин тэр ууртай гэгч нь гэрийн хаалга саван гарах нь тэр. Би хийх ёсгүй байж.

Энэ бүгдийг ойлгоход хэцүү ч би аавынхаа ачаар түүний хувийн биеэ үнэлэгч болчихсон. Тэр өөдгүй новш намайг бэкхёнд зарчихсан. Мөрийтэй тоглоомынхоо өрөнд! Бэкхён намайг алж болох байсан ч тэр өөрийн хангагчаа болгохыг илүүд үзсэн. Тэгээд л тэр надад жижиг байшин худалдаж авч өгөн хүссэн үедээ ирэн хангуулдаг болсон. Эхний хэдэн сар нам гүм байсан ч сүүлийн нэг сар тэр тасралтгүй ирдэг болчихсон. Тэр гаднаасаа хэдий өхөөрдөм харагдах ч тэрний жинхэнэ төрх яг л чөтгөр шиг. Гэхдээ би түүнд хэзээ ч уурлаж байгаагүй. Тэр намайг алахын оронд амьд байлгаж байна. Тэр яагаад надад уурлаад байна вэ гэвэл би өдөр түүнээс зугтахаар шийдэн явсан ч энэ хэтэрхий тэнэг үйлдэл байсан. Тэр намайг тэр дороо л мэдэн энд авчиран дахиад л өнөөх залхмаар зүйлс эхэлсэн. Гэхдээ тэр яагаад ч юм өнөөдөр удаан хамт байхыг хүсээгүй бололтой.

Хагарсан зурагтын хэлтэрхийнүүдээ цуглуулан хаясаар нэг л мэдэхэд оройн 12 болж байна. Өнөөдөр нойр хүрсэнгүй. Яагаад гэдгийг мэдэхгүй ч би унтах ёсгүй мэт л. Зурагт эвдэрчихсэн учраас би гэртээ ганцаараа бас үнэхээр уйтгартай байна!

Хэн нэгэн үгийг минь сонссонуу л гэлтэй гэрийн хаалга түлхүүрдэх шиг болон гэнэт гар чичрэн аль болох гараа ардаа нуун түүний орж ирэхийг хүлээтэл тэр орж ирэн намайг хараад шууд л үнсэж эхэллээ. Тэр уучихаж......
Би түүнээс биш түүний согтуу үеэс айдаг. Тэр жирийн үеэсээ хэд дахин бүр хэд дахин илүү аймшигтай болчихдог.