Φύλακας Άγγελος

6 ( Απρόσμενη συνάντηση)

O τζειμς, ξυπνησε, μετα απο μερες.

Ετρεμε...

Σκεφτηκε την αγαπημενη του....

Να ζουσε αραγε;

Ενιωσε μισος, μαζι με πόνο.

- Επρεπε να με σκοτωσεις, μπασταρδες... Μουρμουρισε...

Περπατησε ως την αποθήκη...

Πονουσε πολυ...

Φρόντισε τα τραύματα του με ότι πρόχειρο βρήκε στην αποθήκη.

Ένα παλιό μονόχρωμο πανί, που κράτησε το καθαρό του σημείο.

Δύο μεγάλα μπουκαλια νερό.

Ένα μισοάδειο κουτί μπλε οινόπνευμα.

Όταν ένιωσε λίγο καλύτερα βγήκε έξω, αφού πρώτα γέμισε ένα πρόχειροφτιαγμένο μπογο με ότι θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμο.

Ανάμεσα τους, ένα τζιν, μια φαρδιά μπλούζα, ένα πακο τσαλακωμένα χαρτονομίσματα που βρήκε κρυμμένα κάτω από μια πέτρα, πολλαχαρτονομίσματα.

Κάθησε σε μια άκρη.

Έκοψε λίγα φρούτα και αφού χόρτασε και ξεδιψασε.

Εβγαλε τα ρούχα του και έκανε μπάνιο στο ποτάμι.

Έκαψε τα παλιά του ρουχα, ντύθηκε και περπάτησε κουτσα, κουτσα, μέχρι που βρέθηκε μέσα στη πόλη.

Πέρασε από ένα συνοικιακό φαρμακείο, ζητώντας από το φαρμακοποιό, να δει τις πληγές του.

- Δε γίνεται, να πάτε στο νοσοκομείο!

- Δε μπορώ να πάω εκεί! Είπε απελπισμενος ο Τζέιμς και πέταξε στο πάγκο ένα γενναιόδωρο φιλοδώρημα.

Μετά από λίγο γονάτισε, σπασμένος από πόνο.

Ο φαρμακοποιός πήρε τα χρήματα και τα άφησε στα χέρια του Τζέιμς.

- Δε χρειάζεται, νεαρέ!

Βοήθησε τον Τζέιμς να σηκώσει.

Πήγε στη πόρτα και γύρισε το ταμπελακι στο κλειστό.

Γύρισε στο Τζέιμς.

- Δε σου υπόσχομαι θαύματα, μικρέ. Θα κάνω ότι μπορώ!

- Ευχαριστώ!

Ο Τζέιμς κοίταξε τον φαρμακοποιό.

Ήταν περίπου δέκα χρόνια μεγαλύτερος του, με καλοσυνατο προσωπο, μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια.

Πάνω στη ποδιά του υπήρχε μια καρτουλα με το ονοματεπώνυμο Του.

Μανουελ Μαδερο.