Φύλακας Άγγελος

10( Αμαδορ)

Ενας ασημένιο αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από το σπίτι του Μανουέλ.
Κατέβηκε ένας νεαρός άνδρας, οχι ιδιαίτερα όμορφος, με την ευρύτερη έννοια, αλλα γοητευτικός και μυστηριώδης.
Τον έλεγαν Αμαδορ, αμαδορ λοπέζ.
Ήτανε τριάντα πέντε ετών.
Με σταρένιο δέρμα, κοντοκουρεμενα μαλλια και κάστανα μάτια.
Αδύνατος  και ψηλός, γύρω στο ένα και ογδόντα πεντε.
Ντυμένος με σκούρο γκρι παντελόνι, γαλάζιο μπλουζάκι, δερμάτινο μπουφάν, με σηκωμένα μετα και μαύρα γυαλιστερά παπούτσια.
Φορούσε χρυσή καδένα στο λαιμό, γυαλιά καθρέπτες και ενα  σκουλαρίκι στο αυτί.
Ήταν, αυτό που λένε παιδι της νύχτας, χωμένος στα κόλπα, αλλά με καλή καρδιά.
Προχώρησε στο στενό μονοπάτι.
Κρατούσε δύο χάρτινες σακούλες με δωράκια για τα παιδιά του Μανουέλ, τη δωδεκάχρονη φελισιτας και το δεκάχρονο Πάμπλο, στα οποία είχε μεγάλη αδυναμία.
Αγαπούσε πολύ τα παιδιά, αλλά δε αποφάσιζε να φτιάξει τη δική του οικογένεια.
Φοβότανε ανέκαθεν τη δέσμευση, τη μονιμότητα και βαριότανε γρήγορα.
*******

- Αμαδορ!! Είπαν συγχρονισμένα δύο ψηλές παιδικές φωνές.
- Ένα μήνα έχω να σας δω και πήρατε κι άλλο μπόι! Σε λίγο θα μας φτάσατε! Είπε ο νέος και έδωσα στα μικρά τα παιχνίδια τους.
Ο Μανουέλ βγήκε στο μικρό
κήπο.
- Αμαδορ, αποφάσισες να φανεις! - Είχα τρεχάματα!
- Ξανθά ή μελαχρινα!
Ο Αμαδορ κοίταξε από την άλλη.
- Αποφεύγεις να απαντήσεις, ε;
Ο νέος σήκωσε τους ώμους.
- Δε θυμάμαι...
Κοίταξε το Μιγκέλ Μαδερο.
- Θα μου βάλεις κάτι να πιω, γιατί στέγνωσα;
Ο άλλος τον κοίταξε.
-Ποτέ θα στεριώσεις με ένα κορίτσι, Αμαδορ;
- Όταν θα βρεθεί κάποια να με αντέχει! Θα μου φέρεις τώρα τη μπύρα μου;
- Ναι, βρε μπεκρη!