Φύλακας Άγγελος

17 ( φυλακές άγγελοι)

Ο Τζέιμς κοίταξε τη Ντανιέλα.
Το βλέμμα του στάθηκε στο δεμένο της καρπό.
- Λυπάμαι για αυτό! Είπε θλιμμένος.
- Δε φταις εσυ! Μουρμούρισε χαμογελαστή η κοπέλα
Ο νεαρός πετάχτηκε στη κουζίνα και επεστρφε με ένα δικό φορτωμένο με κουλουράκια κανέλας, δύο ποτήρια  χυμό πορτοκάλι και γλυκά σνακ σοκολάτας.
- Ποιος θα τα φάει όλα αυτά;
- Εμείς! Φώναξε ο Τζέιμς και άφησε το ασημοβαμμένο δισκακι.
- Ο τρελομεξικανος, ο Αμαδορ κάνει λες και είναι η μαμά μου! Αγοράζει φτηνότερα από το μπακάλικο του ξαδέρφου του  και όλο μου φέρνει τσάντες πράγματα.
Η ντανιέλα προσπάθησε να χαμογελάσει, αλλά ο Τζέιμς πρόσεξε πως μόλις ανέφερε τ' ονομα του Αμαδορ  κοκκινησε σαν παπαρούνα.
Εκείνη τη στιγμή, ήθελε να ρίξει μερικές μπουνιές στο βλάκα το φίλο του.
Μα πόσο τυφλός μπορεί να ήταν;
Χαμήλωσε το Ραδιόφωνο που εκείνη τη στιγμή  είχε περάσει στο historia de un amor( ιστορία μιας αγάπης).

Πήρε μια ανάσα, σκεπτόμενος εάν το τραγούδι ήταν προφητικό.
Προσέφερε στη κοπέλα το χυμό κάθησε διπλα της και τη κοίταξε σκεφτικός.
- Γιατί δε χρησιμοποίησες τις δυνάμεις σου για να αμυνθείς ή για να θεραπευτεί το κάταγμα σου; Τη ρώτησε
-  Καταρχήν, μπορώ να θεραπευσω τους άλλους όχι τον εαυτό μου.
Ο Τζέιμς της χαμογέλασε.
- Αδικο...
- Έτσι είναι η ζωη.
Η ντανιέλα έσφιξε τη λιλα υφασμάτινη κορδέλα που φορούσε στα μακριά μαλλιά της.
- Οι δυνάμεις μου είναι κυρίως πνευματικές και όχι επιθετικές!
Βλέπω μελλοντικά όνειρα, μπορώ να αισθανθώ αν ο προστατευόμενος αρρωστήσει, ή πεθάνει.
Ξεχώριζω τους κακοκαρδους ανθρώπους!
Ο Τζέιμς την άκουσε με προσοχή και ενθουσιασμό.
Έφαγε μερικά σοκολατάκια με γέμιση λικέρ.
- Πολυ ενδιαφέρον!! Φώναξε με τα κακαταγάλανα μάτια να λάμπουν.
Έσφιξε το μικρό της χεράκι.
- Είμαστε πραγματικα τυχεροι που σε γνωρίσαμε!
Αυτή χαμογέλασε.
Ο Τζέιμς γέμισε ξανά τη κούπα της.
- Ντανιέλα, αλήθεια, πως απέκτησες αυτές τις δυνάμεις; Ξέρω για το " φωτεινό τάγμα" και τους ανθρώπους- αγγέλους, αλλά μέχρι τώρα για εμένα ήταν απλά μύθος, σαν το μεγαλοποδαρο, το τέρας του λοχνες, τις νύμφες, τις  νεράιδες.
Η Ντανιέλα έστριψε το κολιέ που φορούσε.
Ήταν ασημένιο σε σχήμα
- Ολοι μας έχουμε κάποιο φύλακα άγγελο! Είναι κοντά μας, μας τη προϋπόθεση ότι δε τους βλέπουμε! Μερικοί όμως, συναντούν τους προστατευόμενους και συχνά τους ερωτεύονται. Κάπως έτσι γεννηθηκα και γω. Ο πατερας μου έκοψε τα φτερά του για χάρη της μητέρας μου! Ζήσαμε για όμορφη, ήρεμη ζωή.
Μόλις τα παιδιά-μισοί άγγελοι φτάνουν στα δεκαεπτά τους τα πλησιάζουν από το φωτεινό τάγμα, που αποτελείται από τα παλιά παιδιά- αγγέλους που μεγάλωσαν και έχουν πια αρχηγικές θέσης.