Φύλακας Άγγελος

13 ( Ντανιέλα παρτ 1)

Ήταν αργά τη νύχτα.
Ο Αμαδορ κάπνιζε το ένα τσιγάρο με το άλλο, σαν φουγάρο, κρατώντας ένα μισό άδειο ποτήρι ουίσκι με τριμμένο πάγο.
Ο Τζέιμς, έπινε τη βότκα του προσπαθώντας να αποφύγει τη σουζαν, που τον φλέρταρε συνεχώς.
Απέναντι τους κάθονταν μόνη μια κοπέλα, γύρω στα είκοσι επτά, που κοίταζε βαριεστημένα το ποτήρι με το χυμό της.
Ντυμένη πολύ απλά, με τζιν,  μποτάκια και μαύρο μπλουζάκι.
Σχεδόν άβαφη, εκτός ένα απαλό κραγιόν σε φυσική απόχρωση.
Ήταν κοντουλα, γύρω στο 1.55 με ένα 1.60, αδυνατούλα, άλλα με καμπύλες.
Ήταν μάλλον ντροπαλή και το πλούσιο μπούστο της την έκανε να αισθάνεται άβολα, κρύβονταν κάτω από ένα χακι μπουφανακι.
Είχε μεγάλα μάτια, κάστανα με λίγο πράσινο και μαύρες μακριές βλεφαρίδες.
Τα μαλλιά της ήταν σπαστά, κάστανα σκούρα προς μαύρο.
Το μικρό της μέτωπο κρύβονταν πίσω από μερικές βαριές αφέλειες.
Η κοπέλα αυτή, που λέγονταν Ντανιέλα, σηκώθηκε και πλησίασε το μπαρ.
Τα πόδια της έτρεμαν.
Δεν της άρεσε να τη κοιτάζουν.
- Ε, όμορφη! Θες παρέα! Φώναξε κάποιος.
Η Ντανιέλα απλά τον προσπέρασε και σύντομα βρέθηκε δίπλα στον αμαδορ και το Τζέιμς.
Πέρασε ένα φύλλο χαρτί στον Αμαδορ που ήταν πιο κοντά της και χάθηκε στο πλήθος.
Αυτός έκανε μια γκριμάτσα απορίας.
Αυτό το κορίτσι, ήταν διαφορετικό από τις γυναίκες που τον πλησίαζαν συνήθως.
Είχε κάτι ανεπιτιδευτο, κατι το αθώο, σαν ένα ακατέργαστο, μικρό μαργαριτάρι.
Ο νέος ξεδιπλώσει το χαρτάκι, σκεπτόμενος τι μπορεί να ήθελε  αυτή η κοπελίτσα από ένα τύπο σαν αυτόν.
Ξάφνου, πάγωσε.
Διάβασε ξανά το ραβασάκι, για να σιγουρευτεί πως δεν τον γελούσαν τα μάτια του.
" Μπορώ να σας βοήθησε να τη βρείτε! Συναντήστε με Στο γκαράζ σε 10 λεπτά.
O αμαδορ ρισε από την άλλη.
- Φίλε, αυτό το άφησαν για σενα!
Ο Τζέιμς πήρε το γραμματακι.
- Ε, δεν είναι δίκαιο, ομορφόπαιδα! Είπε η μπαργουμαν, η σουζαν, αλλά αδιαφόρησαν για αυτή.
Πήγαν πιο πέρα.
- Αν είναι παγίδα;
- Έχεις όπλο μαζί σού, Τζέιμς;
- Ναι.
- Και εγώ!Πλήρωσε να φύγουμε...