Astrophobia: fear of stars or celestial places

04: Sunlight

"SUN is the center of the earth"
Theore of Copernicus.

Iniikutan Ito ng mga celestial bodies; such as; planets, moon, and so on.

Nagbibigay Ito ng liwanag.
---
Napabukas ang mga mata ko.

Iiwanag.

Hope.

Warm.

Positive direction.

"Handa na along makita ang araw Chad!" Sigaw ko saka tumalon. Hinarap ang malaking araw sa harap ko.

"Really?" He asked with full of Amuse reaction on his face.

"Because Sun gives ,light, hop---"

"It also can burn your face. Skin. Forest. Hahahaha! " a voice.

(Main. Pagkasunog ng kagubatan dahil sa sikat ng araw)  

"But still. It can give hope! " determinadong sabi ko.

"Really?" Tanong ng malaking araw sa akin.

"But yan pa din ba ang tingin mo kung sunugin ko ang planeta niyo?" Nakangisi niyang sambit.

"As if you can do that. You always give warm. And hope. Because of your light. You dont want to be hate. You just have to be appreciated by humans. They should be thankful because they have you. Do you understand? Remember. You can help plants to grow. And help those people in their work. So don't hesitate to help them" mahabang litanya ko.

Kumukurap lang ang araw. May mukha pa ang araw. Wow.

"But... They are always complaining about my warmth. Is that love?!" Malungkot na bigkas ng araw.

"No. People are always complaining because they want you to know how they feel."  I smiled.

Napangiti ang araw. And may binigay siyang parang seed. Seed ng araw na having tattoo din sa pala-pulsuhan ko.

"Hey Chad!" May isang lalaking dumating. Napalingon naman ako.

Actually kahit si Chad din nakatingin. Isang lalaking matangkad. Na may Bitch face. (Poker face) emotionless angel? May pakpak siya na  kulay Gray.

"Art!" Sigaw naman ni Chad.

"Art?" Bulong ko.

"Mag iingat ka tao. At salamat" sabi ng araw saka bumalik sa itaas.

Nangiti ako sa araw.

"Art!" Sigaw ni Chad na paranf lalabas na ang kanyang lalamunan.

Lumingon ung Art.

CREEPY!

Ang cold ng aura...

"Art! Sigaw talaga ng Chad na to.

Linapitan ko . mukha kasing galit na yung Art eh.

"PST! Chad. Wag mo na ngang tawagin Yang Art na yon" saad ko pagkatapos ko siyang kalabitin.

Mukha ayaw magpaawat. Kinalabit ko uliy siya.

"Uyy!" >.<

Wala pa rin

Isa pang kalabit.

"Art!!" Talaang tumalon-talon pa siya.

Problems ata to.

Hala tumigil sa paglalakad si Art saka tumingin sa direksyon namin ni Chad.

Si Chad naman ayun tumakbo Kay Art. Naglakad nalang ako ayoko siyang habulin.

Haba ng biyas niya eh. 

At ako? Wag nang magtanong. Kung gano kahaba legs ko.

'Yoko na.

Kase ang layo pala ng tinakbuhan ni Chad. Lumingon muna ako tas naglakad na palapit Kay Chad.

Napagmasdan ko ulit ung Aura mg Art na yun. Nakakatakot siya. Pero nabigla naman ako ng bigla siyang bimatukan ni Chad.

May problems ba si Chad? Nakakatakot kase Yang si Art.

Nag aadik po si Chad Lord pwede niyo na po siyang batukan. Huhu.

Lord nangangain po ba ng Kapwa angel Yang si Art? Lord. Huhu.

Nakapikit pa ako tax nagmulat  na uli ako tax parang wala lang naglakad ako. Ilabang beses ko na bang sinabing naglalakad ako sa chapter na to?  Ang haba mga ksi eh.

Napagmasdan ko naman Yung mata ng Art.

Bat parang ibang iba sa Mata ni Chad?

Parang Patay? Ang creepy naman pala. Psh. Pansin ko lang. Kanina pa ako do kinakausap ni Chad ah. Is he mad at me? Suri na Chadong!

Eh? Bat siya magagalit? Siya mga tong di namamansin. Inuna pa si Art.

So bad si Chadong ah?

I've faced my fears. Kahit sana ngiti lang okaya tinapik niya lang balikat ko dibha? Inuuna pa niy talaga si Art.

Bakla ba si Chad? Wala naman sigurong baklang anghel dibha?

Pero ngayon lang nagprocess sa isip ko ung mga kinakatak ko kanina. Mukha pala along Tanga.

Nasa tabi ako ni Chad. Pero ang Weird lang kase nakaramdam ako ng kaba ng biglang tumingin sa akin tong si Manong Art. Teka. Mali. Mas mukha siyang bata kesa sken.

Mukha siyang 16 years old na American citizen. Ung mga mata niya Hindi normal ang kulay? Kulay na parang basta kakaiba.

Kulay na ngayon ko lang napagmasdan. Di maiitim, brown, blue o kahit black.

Basta parang ganun. Si Chad naman pareho kami ng mata. Parang kauri ko lang si Chadong pag nakatago ung pakpak niya. Pero magkaiba kami. ABNORMAL KASE SIYA. GETZ?!

Pero bat nakatingin si Art sa leeg ko.

Grabe.

Ang creepy talaga niya.

Pero hinde. Sa Tattoo namin ni Chad siya nakatingin. Ayun. Staring contest ang bet ni Art. Kaya ayun silang dalawa ng tattoo ko ang magtitigan.

"Tsk." Yan lang talaga ang sinabi niya saka niya ilabas amg kanyang mga pakpak. Asar noh? Nakatingin siya sa hagdan doon sa kasunod na level. Tas kaso kulay gray ung pakpak niya tas sa ilalim may nagb-black na.

(0000).

Kaya ayun. Lumipad na si Art. Bat iba sila ng kulay ng pakpak ni Chad? Kay Chad ay milky white.

Why is he acting like that?  Or why is he. Creepy kase. Bat pala ang daldal ko ngayon? Improvement na ba Ito?

"Chadong. Bat ganun si Art?" I asked.

"Emotionless? He used to be emotionless. Minsang kaseng napahamak sa emotion yun. Nabibilang din siya dito sa Quirk Stairs. "

Huh? Ano daw? So ang tawag sa lugar na to ay Quirk Stairs? Ah. . .

"Dito siya binilang kase napahamak niya si Vernie. Di siya nakatupad sa misyon. Katulad mo may babae ng nadala dito. Pero bumagsak lang siya sa lupa ng nasa last stage na sila. So they failed. Namatay yung babae" then he sighed.

So it means.

"Mamamatay din ba ako pag Hindi
Nation natapos tong Quirk stairs?" I asked.

"Apparently yes. But I won't let that happen." He smiled. His smile is like an Assurance to my life.

"I won't let you fall. I won't let you fall to death Claudette." He said sincerely.

Napangiti ako saka kami naglakad ulit. Sakit na ng mga paa ko.

Naalala ko tuloy si art. Nakalipad sya so Chad can fly too!

"Chad... Lipad tayo!" I request.

"Hindi pwede." Sagot niya.

"Bakit naman?" I asked he looks so sad.