Astrophobia: fear of stars or celestial places

09: Near

"Bakit mo ginawa yon?" Tanong ko habang naglalakad kami palayo sa yelong si Sagi.

"Para sayo. Kahit ano.... Kahit ano" sagot niya. Tinignan ko ang tatak ng Yelo sa aking kamay. Naalala ko sa tattoo na ito ang nakangising mukha ni Sagi.

"ah Claudette..."

"ano yon?"

"pwede bang magkuwento ako sayo?" pilit ang ngiti na pinapakita niya sa akin. Alam ko.yon. Isa lang ang ibig sabihin nito.

Nasasaktan siya...

I just nod at him.

"Once upon a time there was an angel who always love to see how humans act in their world." seryoso ang mukha niya sa pagkukwento.

"Until Their Boss-- an angel too. Commanded him to go down and get a girl who has fear of seeing heavenly bodies... At first the angel was hesitate if he will accept the job. He said that he will think first."

"and then?"

"he answered yes though he's a military angel in the kingdom thats the reason for hesitation. But as he flew down on the earth. He saw a miserable girl who crumples a millions of paper. Lack of Idea. Thats her problem."

napangiti ako. Kami ung tinutukoy niya.

"Until he's working on his Job. To protect the girl... Yes he's doing great but He fail. .. The major mechanics is not to fall in love with a human."

"again he fails. I wish he will be forgiven soon" Sabi ko habang nakatingin sa kanya.

Is this the way of this angel on how to confess?

"Yeah... Ah. Claudette before we reach the final stage. I want you to keep the memories on how we meet. But I'll erase them and they will be just a project of you're illusions." he smiles I frown.

"No you won't erase them." sagot ko sa kanya. Pero di niya na ako pinansin at patuloy na naglakad.

nakakainis naman tong Chad na to! Kung kailan malungkot na magkakalayo na kami saka naman siya nagdrama. diba dapat sinusulit namin yung mga oras na to? Buburahin pa niya sa isip kong hindi nangyari to. Nakakainis....

"Wag ka ng umiyak." Si Chad nakayakap siya sa likod ko. Napahawak ako sa mukha ko. Umiiyak na pala ako. Pinunasan ko pero tumutulo pa rin.

"Wag mo muna kaseng punasan kung hindi ka pa tapos." tinanggal niya yung yakap niya sa likod ko saka ako hinarap. "Okaya naman. Hanngang nandito ako ako muna gagawa niyan para sayo." saka siya ulit ngumiti.

Ang hilig niya ngumiti kahit anong pakiramdam niya. Niyakap ko na rin siya saka Siya bumitaw.

mamimiss ko tong anghel na to. Di na din ako umiiyak.

Ilang hakbang nalang malapit na kami.

Eto ata yung paglalakad na ayaw ko ng matapos.

pero huli na ang lahat ng makita ko ang tuktok. Isang maulap at makinang na kaharian ang aking nakita. Lahat ay pawang nakangiti lang

"Kamusta?" isang anghel na blonde ulit at tumango lang ako. May binigay siyang kwintas na may maliit na bilog na pendant. Nagpasalamat ako.

"Claudette..." si Chad.

"Bakit?"

"basta pag may nakita kang bituin.  Iisipin mo mga guidelights sila okay? They will guide you always." ngumiti ulit siya.

"Takot ka pa ba sa langit?" hawak ko pa din ung kwintas.
"ha?" Sagot ko sa tanong ni Chad.  Kinuha ni Chad ung kwintas na bigay nung lalaki anghel na blonde. saka niya sinuot sa akin.

"ano takot ka pa?"

"hindi na..." saka niya ako hinalikan sa noo.

"Farewell then" he smile.

(Last Chapter na niyan. Hooolaaaa~)