Chapter 13: Fest

12 1 0
                                    

Mist...

I flopped on my bed feeling it comfy fragrance. After ng walang ka-kwenta-kwenta na program kanina na wala naman kaming ginawa kungdi manuod ng stage play and seriously wala namang kwenta. I just covered my face on my pillow medyo nasi-singhot ko pa yung maalabalahibo nito. It's quite early the clock read itself 9:05 pm.

Usually we slept at 12 midnight. But since we are all exhausted coz of nonsense eto pakat sa kama ang peg naming tatlo. Somehow sky color is really calming. Aside from that, kaya naman pala nagpamigay sila ng bulak-lak at chocolate is, it should be your offer sa gusto mong maka sayaw sa friday night, and good thing those roses was frozen para hindi malanta and it was sealed in a transparent plastic box.

Tinanggal ko yung unan ko sa mukha ko and squeezed it into a tight hug. It's really bothering me na hindi ako pinapansin ni Vernon. I tightly shut my eyes close as a pain strike my head na akala mo binibiyak. So, I get up, to lessen the pain and gadly it did. Then a figure of a kid singing and holding a stick as a mice crossed my mind. Everything is to blury kaya hindi ko makita kung sino. But it suddenly looked terrible when a young Vernon appeared crying. Guilt was obviously written on his face.

I blinked my eyes a couple of times, at least the pain wasn't that painful as before. But why is Vernon crying like that.

"PWET NG UNGGOY!" napatakip na lang ako sa bibigko when I realize what I just said. Masama talaga pagnagugulat ako. I felt my phone buzzed against the mattres. I reached for it na natabunan ng isa pang unan.

fr: Jeonghan
Nakita mo na ba yung laman ng bag mo?

napakunot ako ng noo. Ano namang meron sa laman ng bag ko?. I reached for my bag na nakapatong sa head board ng kama ko. When I open it wala namang daga na lumabas nor ipis na lumipad. eww!. Then my phone buzzed again.

fr: Jeonghan
did you see the rose?

wut?, i cursed inside my head. But para akong kinikiliti sa loob ng tyan ko. ano ba to?.

I notice that my bag's pocket on the inside was half open. Kaya binuksan ko then I saw it, I saw the rose that is neatly placed inside the plastic transparent box. It has a blue ribbon tied on it's stem. That made it looked cute for me. since, blue is my favorite color. aside from it may maliit din na papel sa loob nito.

Madali kong nabuksan yung kahon, dahil nga parang nabuksan na sya. Sumabog yung amoy ng rose sa buong kwarto ko, ilang rose perfume ba ang pinaligo sa bulak-lak na to?. But it smell nice naman. I unfolded the paper.

wow beh. Ang cheap nya huh?, kapirasong punit ng papel long pad pa. Buti naman that the paper is neatly cutted into a rectangular.

"be my date on Friday."

feeling ko nakaluwa na yung eyes balls ko. Pero nakangiti na lang ako sa doodle sa may gilid a figure na naka belly dancing ng position pero may bubble sa taas and it said please...

---

"hey don't smile like that. It creeping me out." Fume's voice bring me back at reality. Na sobrahan yata. "Jin, matagal pa ba?." preskong nakaupo kami ni Jin sa isang bench sa gilid ng path way. "na ngangawit na ko eh." reklamo pa nya.

parehas na lang kaming napabuntong hininga ni Jin. panong hindi sya mangangawit eh ayaw naman nyang umupo.

"wuhooo!" parang naka scrip kaming tatlo na sabay sabay na napalingon sa kung sino man ang sumigaw.

Seventeen was running toward us while Seungkwan is waving his hand on the air like a wind mill.

"pot!" alam naman na siguro kung sino sumigaw nyan diba?. Jun run in a incridible speed basta ang alam ko na lang is he was hugging Fume na parang walang bukas "laro tayo ng chinese chess." he then dragged her along.

Black PinkWhere stories live. Discover now