Black Pink

Chapter 26: Scar

Jin...

Tatlong araw na ang lumipas,  at tatlong araw na rin na wala na kaming contact sa mga nagbabakasyon sa other side. After Jun talked to Fume by that night hindi na sya natawagan at hindi na rin sya tumatawag even those two guy na kasama nya is hindi na rin namin ma contact all of their social media accounts na alam namin ay halos tatalong araw din na hindi na nabubuksan ng may ari.  Yan ng dahilan kung bakit lahat kami ay puro naka tutok sa cellphone namin waiting for their calls at nag te-temp din naman kami na tawagan sila pero wala talagang nangyayari.

Talagang kinakabahan na ko. Kung pwede lang makalipad agad sa Canada agad-agad baka kanina ko pa ginawa kaso hindi nga pwede at imposible. Pag hindi pa talaga namin sila na contact ngayon, uuwi kaming lahat sa Seoul bukas na bukas para masundan sila sa Canada.  Tatlong araw na kaming nabuburo sa pag-aalala dito.  wala man lang makaalala sa tatlong alupong na mga yon.

"dapat ko na bang sabihin kay Doogi-min to?, eh hindi nga alam ni Doogi-min na may pupunta ng Canada satin ang alam lang nya dito lang tayong lahat sa Guangdo." Kanina pa yan paulit-ulit na sinasabi ni Seungcheol, habang naka kagat sa kuko nya. 

I know na higit ang pagaalala nya kaisa samin ni Mist.  Tumakas lang talaga kasi yung dalawa, wala naman sa plano na sasama yung dalawang yun eh. Remeber bigla na lang nagdesisyon yung mga yon na sasama kay Fume sa Canada.

"wag muna. Malilintikan tayong lahat, pag hindi talaga sila nagparamdam ngayong araw sabihin na natin." I agree to Jeonghan, come to think of it ang daming what if ang pumapasok sa isip ko, and im trying my best to swept all of it. Think positive Jin, ayos lang sila.

Nag wa-war thumb na ko habang naka upo sa pang isahang sofa, giving a simple glance at my phone each time, expecting Fume's face will appear on it's screen, pero dumikit na yata yung pwet ko sa upuan ko wala talaga. 

Inabot na kami ng tanghalian sa kakahintay. Hindi namin makuhang tumayo para kumuha ng pagkain, u-unahin pa ba namin yon?. hindi nga namin alam kung kumain na ba yung tatlo kung nasaan man sila. Sina, Minghao, Seungkwan at Chan ay nakatulog na, sa sahig. Minghao and Chan were using Seungkwan leg as their pillow, good luck sayo mamaya Kwan.

---

napa balikwas ako ng gising when I heard a car's engine stopped na parang sa harap ng cabin huminto. Naka tulog na pala ako sa kakahintay. I reached for my phone on th island table to check the time 2:00 in the afternoon were written on it.  Konting unat lang ng kamay at tumayo ako. Sakto naman na biglang bumukas yung pinto, that made everyone wake up from their sleep.

"HYUNG SILA HYUNG ANDITO NA!." Chan cheered na para bang isang taon nyang hindi--wait.

Mabilis ba isang kisap mata na nakalabas ako, kasunod ko yung iba pa. Napakurap-kurap pa ako when I saw Mingyu helping Joshua and Soonyoung on their boxes.

"OH MY GOD!, SI FUME!." it bring me back to reality ng tumakbo si Mist palapit don sa Van.

Since the Van's side door is facing the other side of the street kaya umikot pa kami sa kabilang side. Napahinto na lang kami when we saw her trew up while Seokmin is patting her back. "eww." Mist and I said in union. Fume raised her head to look at us with a smug look. Saka inabot nya yung bottle ng inumin sa loob ng van, tinungga nya ito but immediately trew it up agan, pero sadya na.

"ano ba to?!." upon reading the label of the product is, binato na lang nya ito sa kung saan.

Alam kong napapangiwi na rin itong si Mist sa nakikita nya. Wala namang car sick itong si Fume eh, kaya nagtataka lang ako. Seokmin was just there watching kung ano ang nangyayari, but he really is showing a good face. Fume trew up again. Minsan talaga kahit na ganyan na yung lagay nya ang sarap pa nyang pagtripan. Pulang-pula na yung buong mukha nya, at kulang na lang pumutok yung mga lited nya.