Chapter 34: Wake Up

20 0 0
                                    

Jin…

Napagdesisyunan na namin na umuwi, bigla kasing nakatanggap ng email si Seungcheol na pinababalik na sila sa Pledis. Probably baka gusto ng Pledis na mas maaga nilang pagtuunan ng pansin yung come back nila. Naiintindihan ko naman yung sitwasyon nila, lalo na ang napagplanuhan na yung comeback nila. Well, take note first full album nila ang ipo-promote nila kaya kailangan talaga ng matinding paghahanda. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit ang ku-kulit ng iba pa naming kasama.

“ang sabi ko, kailangan mapuntahan ulit natin yung temple, abah!, Jin ano na nakauwi na tayo lahat-lahat!” napahilot na lang ako sa sintido ko sa sobrang ingay ni Fume, kanina pa sya sa sasakyan, hindi ba sya napapagod. Ako nga na naririnig lang sya napapagod eh.

“Jin, Jin, Jin, Jin, Jin…” napa poker face na lang ako habang naglalakad at habang naririnig ko ang nakakairitang boses ni Fume. She even keep pestering me from behind gamit ang pangingiliti sa tagiliaran ko, as if effective and kilit na yan pag nabu-bwusit ako!. ang sarat nyang tirisin gamit ang pusher punyeta!.

A moment passed I somewhat feel relieve nang hindi na nangungulit si Fume and I can no longer hear any of her commotions. Ang totoo nyan, medyo dismayado din ako sa hindi kami nakapunta ng temple, we even promised ourselves na sa tuwing pupunda kami ng Guangdo we must pay visit to that temple. Dahil nga sa kailangan na talaga daw nilang bumalik kaya bumalik na kami. We have choice naman, we decided na maiwan sa Guangdo at mauna na sila, pero hindi sila pumayag.

I felt someone intertwined it fingers on my free my hand, and only then I realize na katabi ko nga pala si Seungcheol. He smiled at me revealing her gums as I looked at him. Somehow it make me feel so uneasy after what happen that night, hindi ko na alam kung ano kami ngayon, it’s not that I am expecting something or I wanted this to be something.

---

After ng nakakabusog ng kainan, na hindi ko namalayan na natapos na rin pala namin yung kinakain namin. We decided to take a walk around the beach para masulit naman namin yung effort na ipinunta namin dito. We just chatted about some random stuff, we feel like convenience to talk about. Like how many stars are above the sky, are there something can be found beyond those cloud?. And some experience and memory na hindi naman ganon ka sentiment na i-kwento. Although na nasanay na ako na lagi kaming maingay na tatlo kapagnaglilibot, I enjoy this soft and gentle conversation we have, as if we already used in this atmosphere.

We face the sea to see the moon’s light hitting the surface of the sea, kaya parang silver tuloy yung kulay ng dagat, this is the third time I witnessed this. It really is beautiful, and it looked almost perfect.

“nararamdaman mo din ba?.” Napatingin ako kay Seungcheol as he asked, he still facing the sea before his eyes. “this looked so perfect, tayong dalawa lang ang magkasama, having a nice subject to talk about, walking side by side and watching the moon reflected on the sea.” His words moved my heart. Why do he sound so sincere, as if he’s not going to leave my side ever?

“yes, almost. Kung simple lang tayong mamamayan ng bansang to.” I tried to keep a smile on my face, buti na lang hindi ko kasama yung dalawa dahil sigurado ako pagtatawanan na naman nila itsura ko.

“Jin..”

“Seungcheol, please. Don’t do this.” I looked straight into his eyes ng lingunin na nya ako. “it will never be perfect. Hindi natin alam, maybe someone is taking a photo of us right now. Alam mo ba kung gano kadelikado na andito ka sa labas, kasama ako?.” wow it actually hurting me, my own words is killing me. “and also the fact, na tayong dalawa lang.”

Bahagya syang napayuko at umiling “Jin, sawang-sawa na ako sa pagiintindi. I also want to be happy. I also want to keep the person I love to my side. Wag mo naman akong ipagtabuyan.” He moved closer to me, and took both of my hands, bringing to his lips to kiss the back of my palms.

Black PinkWhere stories live. Discover now