Everything leads back to you (on-hold)

Letting go

We were all gathered around the bon-fire, just enjoying everyone's company when I realized this might be the moment and only chance I may have to talk to him face to face. No scenes or  arguments, just the time to apologize for all the pain that I might have caused him and just get it all out in the open (lost in thought as I stared at the fire-pit in front of me. Hearing only the sounds of laughter of my friends around me) I know it may or may not change a thing, but it was worth a try.  "Tama.... eto na ang chance ko" sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko yung kahon sa bag na dala ko, bago ako tumayo.  Lumapit ako kay Mau, gathering enough courage to speak to him. (softly tapping him on the shoulder) "Mau, pwede ba kitang makausap? Kahit saglit lang" tanong ko sa kanya. He turned his head to look up at me and nodded. He got up from his seat (brushing off the sand from his shorts) and stood next to me. "Guys, balik kami" sabi ko sa barkada. (Russel looking up) "Ate... is everything ok?" Russ asked (concerned) "Ok lang" sabi ko, bago kami nag lakad papalayo sa kanilang lahat.

Nag lakad kami hanggang naka ratin kami sa isang empty beach hut, kung saan malayo sa barkada pero tanaw parin namin sila.  I sat on one side of the table and he sat on the other so that we were facing each other. I placed the tin container on the table in front of me. There was no one else around (ang naririnig ko lang ay yong tubig sa dagat at ang tibok nang puso ko na sobrang lakas dahil sa kaba) we continued to look around, both just avoiding each others gaze. (until he finally spoke)

Mau: Holly...
Ako: (looking anywhere but at him)
Mau: Ok ka lang ba?
Ako: (nodding at him, but didn't speak)
Mau: So kamus.... (I finally cut him off)
Ako: Mau... (trying to keep calm)
Mau: Holly, gusto ko.. (I cut him off as I spoke)
Ako: Ah... ako na lang muna, pwede. (looking up at him) Gusto kung masabi lahat nang kailangan kung sabihin sayo bago ka mag react or magalit at maisipan mong umalis ulit. Sana this time payagan mo akong mag paliwanag.
Mau: Okay...
Ako: Ayoko nang makipag talo or makipagayaw pa sayo.
Mau: Hindi naman tayo nagaaway ah... (serious face)
Ako: Please... hayaan mo na lang muna akong magsalita bago pa mawala ang gusto kung sabihin sayo.
Mau: Sige (looking straight at me)
Ako: Una, gusto kung mag sorry sayo at sa matagal na panahon na lumipas na wala man lang akung pasabi. Hindi ko sinasadya na umalis na lang.  Nung panahon na yon sobrang sakit tagala at hindi ko alam kung ano ang pwede kung gawin. Ginawa kung excuse yon internship sa amerika para maka pag-isip at matakbohan ang sakit na naramdaman ko galing sa inyong dalawa. (Pausing for a moment, gathering my thoughts before looking back up at him) Pero.... alam ko mali ang naging decision kung umalis. Alam mo naman na mahal na mahal kita diba? Kaya sobra sobra na lang yon sakit na naranasan ko, nung nakita ko kayong dalawa magkasama at naghahalikan.." sabi ko, as he cut me off
Mau: Holly, let me explain...
Ako: Please... (He nodded as I continued to speak) Like I said... nasira ang buong mundo ko dahil doon.  Alam ko na dapat kinausap kita.. pero hindi ko magawa. Sana maintindihan mo, hindi ko nakayanan makita kang may kasamang iba at hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako dahil sa inyong dalawa. Kahit alam ko na wala na akung karapatan sayo at sa buhay mo. (pausing)
Mau: Holly...
Ako: (putting my hand up in front of him, to stop him from saying another word) Hindi ko na iisa-isahin pa ang mga pagkakamali ko... dahil pareho tayong nasaktan sa mga pangyayari noon at siguro pati na rin ngayon (tears starting to form, as I did my best to hold them back). Gusto ko lang talagang mag-sorry sayo sa mga nangyari saatin at sa nangyari sayo nong bigla akung nawala. Pangalawa sorry rin nung isang gabi, hindi ko na mapigilan ang sarili ko at ang galit ko sa inyong dalawa. Hindi ako sorry sa nagawa ko sa kanya, dahil sya naman ang nagsimula nang gulo na yon. Pero hindi ko rin ginustong lumala ang galit mo saakin. Bumalik ako dito para sa pamilya ko at umaasa ako na kahit konti nang pagkakaibigan natin ay ma-aayos pa sana natin. Pero nag kamali ako, siguro nga hanggang dito na lang tayo. (looking away from him)
Mau: Holly... alam kung malaki rin ang kasalanan ko s...
Ako: Ok lang... (cutting him off again) Pinakiusapan ko ang pinsan ko na imbitahin ka dito hindi para makipagtalo sayo.. pero para makausap kita bago ako bumalik sa amerika.  Alam ko hindi ko na maibabalik ang dati... pero gusto ko sanang ibalik ang mga eto sayo (pushing the tin container towards him) bago man lang ako umalis.
Mau: Ano to? (kinuha n'ya yong kahon at agad nyang binuksan eto)
Ako: Ah Mau.... kung ok lang sana sayo, pwede ba mamaya mo na lang yan tignan. (as he stopped what he was doing and just looked at me as I continued to speak) Gusto kong magpasalamat sayo at sa panahon na magkasama tayo. I will always cherish our moments together. Gusto kung ibalik yan mga yan sayo (both of us glanced at the tin box) para matapos na ang lahat nang eto at para sabihin sayo na ok na ako. Tanggap ko na ang kapalaran natin dalawa. Kailangan na natin mag move on, gets ko na yon. Sana sa pagalis ko ngayon, maging masaya ka na at sana kahit papaano mapatawad mo ako sa naging mga kasalanan kung pagiwan sayo.  (I stood up and went around to where he was seated) Salamat sa lahat... Mahal na mahal pa rin kita, kahit anong mangyari... hindi na magbabago yon. (I whispered, bending down slightly and softly planting a kiss on his cheek) Good-bye Mau. You will always have a special place in my heart. Sana maging masaya ka na rin. (not waiting for a reply, as I turned to walk away)