Κεφ. 5 "Το Αγνωστο αγορι"

224 30 10
                                    


2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ.

Οι 2 βδομαδες περασαν πολυ γρηγορα...δεν το περιμενα αυτο.
Το σχεδιο παει μια χαρα εγω και η Κρυσταλλ ειμαστε συνεχεια μεσα στην ταξη... ψαχνουμς τροπους για να κατεβασουμε την Αννα απο την κυριαρχια.... οταν το πετυχουμε αυτο ολα θα ειναι μια χαρα.

Τα περισσοτερα παιδια εδω μεσα με ρωτανε συνεχεια για το αμα ειμαι καλα ή γιατι ειμαι μεσα....η Αννα πιστευει οτι την φοβαμε  αλλα δεν ξερει την αληθεια....δεν πρεπει να μαθει την αληθεια....

Ο αδερφος μου ερχεται συνεχεια και μας βλεπει...αλλα δεν του λεω ακομα τον λογο που γινεται ολο αυτο....γιατι φον βλεπω να μιλαει συνεχεια με την Αννα.....δηλαδη δεν το βλεπω εγω αλλα η Κρυσταλλ ομως παντα μου το λεει και παντα της λεω οτι ειναι φιλικο....δεν θελω ουτε καν να φανταστω την Αννα κοπελα του αδερφου μου.

Εστειλα πριν λιγα λεπτα την Κρυσταλλ για να παει να μας παρει απο δυο μπουκαλακια νερο...θα τα χρειαστω.

Η πορτα της ταξης ανοιξε και ενα αγνωστο παιδι μπηκε μεσα.

"Γιατι εισαι συνεχεια εδω μεσα"?
Με ρωτησε ενα αγορι και με πλησιασε..Ποσες φορες εχω ακουσει αυτη την ερωτηση ....

"Γιατι αυτο ειναι που μου αρεσει να κανω"... ειπα και με τα χερια μου κουνησα το καροτσακι για να προχωρησει...

"Το ξερεις οτι δεν μπορεις να ζεις ετσι...σε εχω δει πολλες φορες εδω μεσα...μηπως θα ηταν καλητερα να ερθεις μαζι μου εξω.."

"Μηπως θα ηταν καλητερα να πας μονος  σου εξω και να με αφησεις εδω.... στο λεω για το καλο σου"...του ειπα και προχωρησα προς το παραθυρο..

"Εγω γιατι πιστευω οτι μεσα σου νοσταλγεις το εξω";μου ειπε και γυρισα να τον κοιταξω..

"Οτι και να επιθυμω και να νοσταλγω..δεν προκειται να το κανω....θα μεινω σε αυτην την ταξη και μετα στο σπιτι μου.... αυτη ειναι  η ζωη μου"..ειπα και χαμογελασα.

" εε λοιπον εγω θα το αλλαξω αυτο" ειπε και πριν προλαβω να απαντησω ειχε φυγει...

Μα καλα ποιος ειναι αυτος....δεν μου αρεσει καθολου ο τροπος που μου μιλησε...ηταν πολυ αποτομος....και νομιζω οτι αυτος πρεπει να εχει καταλαβει κατι.

Εκει που καθομουν και σκεφτομουν τα λογια του  αγνωστου ανοιγει η πορτα και μεσα μπαινει η Κρυσταλλ με τα μπουκαλια με νερο.

Μολις με ειδε ..χαμογελασε και με πλησιασε.Μου εδωσε το ενα μπουκαλι και εγω το ηπια.
Την κοιταξα μετα και αφησα το μπουκαλι στο θρανιο.

Ποτε Μην Τα ΠαραταςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora