Το πρωι ξυπνησα και φωναξα την μαμα μου για να ερθει να με βοηθησει να ντυθω.Αφου με βοηθησε κατεβηκε κατω για να φτιαξει πρωινο για τα παιδια ενω εγω καθομουν και κοιταγα το κολιε μου.. Δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει..δεν μπορω.. απο την μια σκεφτομαι οτι ολα αυτα μπορει να ειναι μια απλη φαρσα αλλα απο την αλλη ολα αυτα τα στοιχεια που μου ειπε ο αγνωστος ειναι αληθινα....μεχρι ετοιμος ηταν για να μιλησουμε... πραγματξκα δεν μπορω να καταλαβω τιποτα...
Κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και εβαλα το κολιε....το κοιταξα στον καθρεφτη και θυμηθηκα την στιγμη που το φορεσα πριν το ατυχημα..
"Λοιπον Σαρα αυτη ειναι η νεα σου αρχη.. " ειπα στον εαυτο μου και προχωρησα προς τα εξω.
Εφτασα στις σκαλες και τοτε ηρθε ο μπαμπας μου για να με βοηθησει..
Χαιρομαι που τους εχω διπλα μου...ειναι οτι πιο σημαντικο εχω στην ζωη μου....αν δεν ειχα και αυτη την οικογενεια δεν θα μπορουσα να κανω τιποτα..
Πηγα προς το σαλονι και ακουμπησα εκει την τσαντα μου και μετα προχωρησα προς την κουζινα..
Εκει καθοταν η Κρυσταλλ με τον Ροτζερ..Εγω δεν ειχα ορεξη για να φαω... το μονο που δεν με νοιαζει τωρα ειναι το πρωινο...
Εχω και ενα ανχος για σημερα διοτι ολοι θα με δουν διαφορετικα...θα με δουν ως προεδρο...και προεδρο του σχολειου τους.. κατι που ειναι σημαντικο για μενα και πραγματικα θελω να τα παω καλα...
"Και τι θα κανεις σημερα Σαρα;" με ρωτησε η μαμα μου..."Σημερα θα αλλαξω τις σχεσεις μεταξυ των μαθητων μεσα απο ενα project οπου οι μαθητες θα πρεπει να ειναι με ομαδες...ρωτησα και την διευθυντρια και ειπε ναι...τωρατο μονο που πρεπει νακανουμε δηλαδη η Κρυσταλλ ειναι να χωρισει ομαδες..."ειπα στην μαμα μου και προχωρησα παλι προς το σαλονι.
Πηρα το κινητο στα χερια μου και κοιταξα αμα εχω κανενα μηνυμα απο τον Νικο αλλα αυτος τιποτα...τον εκανα τουρμπο χθες..δεν επρεπε να του μιλησω ετσι...φαινοταν οτι δεν ηξερε τιποτα...
Καποια στιγμη ακουγεται το κινητο μου κα αμεσως το σηκωνω."Εμπρος" ειπα..."Ελα Σαρα... ο Νικος ειμα...".."και ελεγα εγω ποτε θα παρεις τηλεφωνο.."Σαρα θελω να σου πω κατι....." μου ειπε με σοβαροτητα στην φωνη του..με τρομαζει..
"Τι εγινε...;...επαθες κατι,;," τον ρωτησα."Οχι ειμαι μια.χαρα... αυτο που ηθελα να σου πω δεν θα σου αρεσει... ουτε εμενα μου αρεσει αυτο που κανω τωρα ....μακαρι τα πραγματα να ηταν αλλιως... μακαρι να μπορουσα να τα αλλαξω ολα και να ειμαστε μαζι αλλα δεν μπορω..."..
"Τι εννοεις;....δεν μπορω να καταλαβω;;"..."Δεν εχει σημασια...σε πολυ λιγο θα μαθεις ολη την αληθεια... ο αγνωστος οπως τον λες ξερει...και πιστευω οτι θα στα πει.... και εγω χθες το βραδυ τα εμαθα ολα.... ολη την αληθεια...αυτο ομως δεν εχει τωρα σημασια....αυτο που ηθελα να σου πω ειναι οτι σε αγαπαω....σε αγαπαω παρα πολυ...ομως πρεπει να χωρισουμε..εσυ η ιδια θα το θες σε πολυ λιγο....και σιγουρα δεν θα θες να με ξαναδεις....σου εχω στειλει με μηνυμα το τηλεφωνο του γιατρου που σου ελεγα χθες....θελω να πας εκει και να γινεις καλα...ειμαι σιγουρος οτι μπορει να σε βοηθησει..."
"Νικο τι μου λες...δεν μπορω να καταλαβω τιποτα... του ειπα και δακρυσα.. ".."θα καταλαβεις πολυ σγντομα μωρο μου και θα με μισησεις... και.οχι μονο αλλα και τους δικους μου..αυτο που ηθελα να σου πω ειναι οτι σε αγαπαω.... και θα σε εχω στην καρδια μου....μακαρι να μην χρειαζοταν να το κανω αυτο...δεν το θελω αλλα πρεπει...πρεπει να με ξεχασεις..." μου ειπε....
"Νικο μην τολμησεις να κλεισεις το τηλεφωνο " ειπα και αρχισα να κλαιω..
"Σαρα μην κλαις....απλα να θυμασε ενα πραγμα απο μενα.."..
"Ποιο ειναι αυτο;" τον ρωτησα..
"Οτι σε αγαπω" ειπε και εκει εκλεισε η κληση...
"ΝΙΚΟ...ΝΙΚΟ.." ειπα αλλα τιποτα..
