Μιλαγαμε με την Κρυσταλλ για πολλα θεματα...δεν μπορω να πιστεψω οτι παντα υπηρχε ενας αγγελος τοσο κοντα μου και εγω δεν μπορουσα να καταλαβω
"Συγνωμη για ολα....." της ειπα και της επιασα το χερι" εισαι τοσο καλος ανθρωπος και εγω μια ηλιθια που δεν.το ειχα καταλαβει" συνεχισα και αυτη εκτασε σε μια καρεκλα...
" δεν πειραζει...." μου ειπε και τοτε ανοιξε η πορτα...
Και οι δυο μαζι κοιταξαμε προς τα εκει και ειδαμε την Αννα.
" Α μπα..μπα... τι γινεται εδω";ειπε κςι μας πλησιασε...
Εγω προσπαθησα να σηκωθω αλλα θυμηθηκα οτι ειμουν σε ενα καροτσακι φυλακισμενη.
Ηξερα πολυ καλα οτι αυτο το βλεμμα που ειχε η Αννα δεν ηταν για καλο.
" για πειτε μου και εμενα για πιο πραγμα μιλατε" ειπε και εκατσε πανω στην εδρα.
Κοιταξε την Κρυσταλλ και μετα εμενα.
" Δεν θα μου πεις Σαρα"; ειπε και χαμογελασε ...
" Δεν σε αφορα.... και καλητερα θα ηταν να φυγεις" της ειπα και αυτη συνεχισε να χαμογελαει.
" Μα γιατι ειναι τοσο ωραια εδω..... και εχω βρει και θεμα για να συζητησουμε... οπως ποσο κουκλος ειναι ο αδερφος σου..... πριν ειχε βγαλει την μπλουζα του...δεν φανταζεσε ποσες κοπελες τον κοιταξαν" μου ειπε και κοιταξε την Κρυσταλλ η οποια κοιταγε το πατωμα και οχι την Αννα.
" Ξερω Κρυσταλλ...ειναι πολυ απαισιο να θελουμε κατι τοσο πολυ αλλα ποτε να μην μπορουμε να το παρουμε.... επειδη ειμαστε αυτο που ειμαστε....
Αλλα μην ανισυχεις...υπαρχουν τροποι που μπορουν να σε βοηθησουν να το ξεπερασεις.. ... οπως πολυ απλα να χαθεις απο αυτον το κομματι του που ονομαζεται Ελλαδα...."
" Αννα βουλωστο.... " της ειπε και με κοιταξε σοκαρισμενη
" Γιατι... για να μην μαθει ποτε πια ειναι η αληθεια...ειναι μια αχρηστη...μια ηλιθια που πιστευει οτι επειδη ειναι καλο κοριτσι ολα θα ειναι δικα της... πιστευει σε σειρες και σαπουνοπερες που η πρωταγωνιστρια που ειναι φυτο βρισκει εναν κουκλο και τον παντρευεται.... ε λοιπον ειναι καλητερα να την ξυπνησουμε απο το ονειρο και να της δειξουμε την αληθεια.. οτι σε αυτη την κοινωνια αυτο το κοριτσακι δεν μπορει να ζησει.......
Και να της πω και κατι αλλο..." ειπε και κοιταξε παλι την Κρυσταλλ η οποια ηταν ετοιμη να βαλει τα κλαματα.
" Δεν εχεις καμια ελπιδα με τον αδελφο της Σαρας.... εισαι μια παρακατιανη κλαψαρια...μια σταγονα αδυναμιας....ενα λαθος....
Ενω αν εισουν σαν εμενα θα ειχες πολλες ελπιδες μς τον Ροτζερ..."...
Της ειπε και χαμογελασε.
