❝Matka Chanyeola zgłosiła swojego syna do udziału w słynnym programie telewizyjnym ''Who will marry my son?'', podczas którego spośród kilku kandydatek, będzie musiał wybrać tą jedyną, która zostanie jego żoną. Co, jeśli w ich skład wkradnie się nie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Przystrojony ołtarz. Dwóch, trzymających się za dłonie mężczyzn. Dwa garnitury, jeden biały, a drugi czarny. Rodzina, przyjaciele, znajomi oraz dwie obrączki na białej, błyszczącej się podusi, trzymanej przez małą, długowłosą dziewczynkę, odzianą w sukienkę o perłowym kolorze, a to wszystko było, jak niemożliwy sen, który przyśni się raz i chce, aby powtarzało się to już każdej nocy.
— Ja, Park Chanyeol biorę ciebie, Byun Baekhyunie za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że cię nie opuszczę aż do śmierci — mężczyzna uśmiechnął się łagodnie, a jego kasztanowe tęczówki iskrzyły, gdy składał tę przysięgę, patrząc w oczy swojego partnera. — Przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności — Chanyeol sięgnął po pierścionek, aby wsunąć go na serdeczny palec Baekhyuna.
Mężczyzna w białym garniturze oddychał spokojnie, ale bardzo głęboko. Wszystko wokół niego wydawało się po prostu nie istnieć, jakby rzeczywistość oprócz jego i Chanyeola, w ogóle nie istniała, pozostawiając ich, oraz ich miłość, jako jedną i jedyną na świecie.
— Ja, Byun Baekhyun, biorę ciebie, Park Chanyeolu za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że cię nie opuszczę aż do śmierci — Baekhyun podczas uśmiechu, ukazał swoje proste, białe zęby, ponieważ teraz był naprawdę bardzo szczęśliwy. — Przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności.
Przy zakładniu obrączek, oczy Chanyeola, jak i samego Baekhyuna zaczęły się szklić, chcąc dać upust łzom. Wszystkie chwile, zaczynając od tego, kiedy pierwszy raz się ujrzeli, przez poznawanie się od nowa, a kończąc na danej chwili. Na ślubie, o którym nikt nigdy by nie pomyślał, jak wspomnienia, przeleciały im przed oczami.
Pamiętali, jak Chanyeol niechętnie gościł Baekhyuna, jako kandydat na jego męża. Jak Baekhyun, pomimo zachowania Chanyeola, chciał pokazać mu całą prawdę. Jak Chanyeol zabrał Baekhyuna do baru, na ''randkę'', która dla Chanyeola była tylko spotkaniem z kolegą. Jak razem opiekowali się dzieckiem, a Baekhyun pierwszy raz w życiu pomyślał o takiej rzeczy, jak to, że nie mógłby dać mężczyźnie dziecka. Jak razem robili zakupy, na czym przyłapała ich jedna z fanek programu. Jak razem obrzucali się mąką, aby i tak skończyć z gotową pizzą. Jak ciche podziękowanie Chanyeola, gdy Baekhyun postanowił się za nim wstawić. Jak ich pierwszy pocałunek i bliższe spotkanie ich ciał. Jak odejście Baekhyuna z programu. Jak piętnaście róż, które Chanyeol podarował Baekhyunowi w ramach przeprosin, od których zaczęło się wszystko zmieniać.
A zmieniło się naprawdę wiele, pomimo wszystkich kłótni, wyjaśnień, przykrych chwil. Oni nawzajem się pokochali, nawet jeśli ich historia była pokręcona i trudna do zrozumienia. Zawsze docenia się to, co się straci i tak w większości było w przypadku Park Chanyeola. Zrozumiał, co traci, a co jest cenne, dopiero gdy Baekhyun odszedł. Wywnioskował również to, że aby się zakochać, telewizja nie ma na to żadnego wpływu, ponieważ kochać nie da się na pokaz, nie da się wymusić miłości.
Dopiero po trzech latach znajomości i przyjaźni, dopiero po trzech latach, gdy musieli poznać siebie od nowa, opuścić program i zacząć żyć, jak normalni, zwyczajni ludzie, oddali sobie nawzajem, cząstkę siebie i wylądowali właśnie tutaj. Przed ołtarzem, przed wszystkimi ważnymi dla nich ludźmi, składając sobie przysięgę małżeńską. Przez ten okres, nawet biedny Sehun, który darzył uczuciem swojego przyjaciela, po prostu ruszył na przód, ale to może raczej historia na inny dzień.
— Tak więc, począwszy od dnia dzisiejszego, zostajecie powiązani małżeństwem zrodzonym z czystości serca i ducha świętego.
Po prostu, kochali siebie nawzajem, jak nigdy dotąd, lecz musieli przyznać tylko jedno.
Gdyby nie pani Park, nigdy by do tego nie doszło.
Jest trzecia w nocy, ja nie mogę spać, więc pierwszy bonusik za nami!
