Felidi

Ik word wakker. Een straaltje licht springt me in de ogen. Ik moet toch dringend eens leren vroeger te gaan slapen. Als sinds vroeger voel ik dat ik beter 's nachts wakker kan blijven dan in de dag. Ik besluit op te staan en en me aan te kleden. Ik nam een blauw topje en een jeansbroek uit de kast. In de spiegel van de kast zie ik hoe mijn bruine krullen in mijn nek vallen. Ik had altijd graag stijl haar gehad. Ik glimlachte nog even naar mezelf en holde de trappen af richting de ontbijttafel. 'Goeiemorgen!' riep een lange jongen uit de hal. Lieze zag hoe hij de deur in de gang dichtgooide. Zijn bruine haar was helemaal in de war van de wind. 'Ik ben even wat broodjes bij de bakker gaan halen!' zei hij overtuigend. Thomas overhandigde de warme zak aan Lieze en rende de trap op. Ze leefde nu al een jaar samen met wat vrienden op kot, maar ze vond Thomas nog steeds redelijk asociaal. Niet dat ze dat zo erg vond. Integendeel. Ze vond hem best wel knap. Zijn bruine haar en zijn groene ogen. Haar dromen dreven weg met de stilte die in de gang heerste. Maar niet voor lang. Een gek geluid kwam van de woonkamer en ze nam een glimp op van Hannes die een kom met cornflakes tegen de grond had laten gaan. Overal lag melk en ze zag hoe hij vloekte. Eigenlijk zou ze hem moeten helpen, maar ze waren nu eenmaal geen goede vrienden. Eerder het tegenovergestelde. Maar Thomas zijn vader was eigenaar van het pand en besliste dus wie er hier woonde en niet woonde. In plaats van hem te helpen sprong Lieze in de zijdezachte zetel en begon wat te zappen terwijl ze genoot van een zelfgemaakte kom cornflakes met melk. Zij kon tenminste wel normaal ontbijt eten. Ze ging haar laatste minuten niet besteden aan het helpen van verwende nesten als hem.

De blaadjes waaiden in elke richting en de straat lag bezaaid vol kleuren. Lieze had geluk dat er weinig wind stond en dat de winter nog niet echt begonnen was. Ze hoorde in de verte de schoolbel al gaan. Weeral te laat voor school. Deze keer zal ze waarschijnlijk strafstudie krijgen. Ze spurtte met haar fiets richting de fietsenstalling in de hoop dat ze nog op tijd zou zijn maar ergens wist ze dat het toch al te laat was. Verderop stond Tina haar al trouw op te wachten. Ook al was Lieze te laat, Tina zou nooit zonder haar verdergaan. Zelfs als de school in brand stond. 'Lieze! Heb je die nieuwe jongen al op school gezien? Een ene Thijs?' Glunderde ze.

'Nee, waarom?'

'Omdat ik denk dat hij jou type is.'

'Tina, daar heb ik nu echt geen tijd voor.'

Lieze zette haar fiets op slot en wandelde het schoolgebouw in. In de muren van het gebouw waren Mariabeelden gehouwen. Op de rode bakstenen hing kauwgom. Soms zelfs graffiti. Lieze walgde telkens als ze het zag. Één keer had er eens kauwgom aan haar broek gehangen en sindsdien had ze gezworen nooit meer kauwgom op de schoolmuren te plakken.

'Komaan, hoe lang ben je nu al weer single' probeerde Tina nog een keer. Plots stopte Lieze midden in de schoolgang en draaide zich om. 'Moet jij zeggen. Je bent zelf single' zei Lieze met een verontwaardigde toon.

'Ja, maar een maand geleden had ik nog een vriend.'

Lieze negeerde haar en liep verder naar het lokaal. Ze vond Tina echt geweldig. Behalve het deel dat wilde dat Lieze een vriendje had.

'Even terzijde, hij zit in onze klas' voegde Tina eraan toe.

'Je hebt toch niet zitten slijmen over mij bij hem hé?' vroeg Lieze.

'Te laat.'

'Met jou kan ik toch ook nergens komen.'

Lieze klopte op de deur van het lokaal en haalde de klink naar beneden. Alle leerlingen waren nog hun schoolboeken aan het uitpakken. In de hoek zag ze de zogezegde nieuweling zitten. Hij zat helemaal alleen in de hoek van de klas. Zijn lichte blonde haren waren met gel in vorm gebracht. Zijn gezicht zat vol sproeten met hier en daar een puistje. Ze deed hem denken aan een oude vriend die ze had. Tina had inderdaad gelijk. Maar dat gaf ze natuurlijk niet toe. Ze plaatste haar rugzak op de grond en ging zitten. 'Klas, mag ik jullie voorstellen aan een nieuwe leerling. Thijs, kom je even naar voor?' Vroeg de leerkracht van godsdienst. Thijs stond traag op. Ze kon aan zijn gezicht zien dat hij zenuwachtig was. Lieze luisterde niet naar zijn uitleg en probeerde te slapen op haar tafel die volgekrabbeld stond met tekeningen. Maar Thijs zijn blik hield haar in de greep. Zijn blauwe ogen doorgronden haar. Ze keek snel naar achter om te zien of hij naar iemand anders staarde maar er zat niemand achter haar. Alleen een lege stoel en een poster van wiskunde hing op. Ze raakte in de war. Wat gebeurde er? Ze kreeg het gevoel dat haar hersenen blokkeerden. Alsof haar gedachten werden weggezogen. Toen ze terug keek was zijn blik nog steeds op haar aan het rusten. Vreemd dacht ze. Ze probeerde zo snel mogelijk te vergeten wat er gebeurd was.