Felidi

Paarse glitter

'Beste klas, welkom bij jullie eerste les.' zei dokter Samuel. Lieze had besloten om toch de les te volgen. Spijtig genoeg viel de leraar wat tegen. Het blijkt dus dat theorie niet door je medeagent gegeven wordt maar door een saaie dokter. Maar ook de les was niet zo geweldig. Het was al de derde dag van deze vreemde week en ze hoopte dat ze droomde.

'We gaan leren om te transformeren met je halsketting. Heeft iedereen er ééntje gekregen?' Vroeg de leraar. Correctie. Dokter, leraar was een belediging. Iedereen in de grote zaal knikte. Lieze was belange niet de enigste, de zaal was wel zeker gevuld met vijftig mensen. De stoelen in de zaal liepen van onder naar boven. Het plafond was van glas en gaf een prachtig uitzicht van de lucht. Vanboven zat Lieze en helemaal beneden stond de leraar les te geven. Zo ver zelfs dat ze meestal maar de helft verstond.

'Je neemt de halsketting stevig vast, het kan zijn dat het van de eerste keer niet lukt. Dat is waarschijnlijk omdat je je eerste transformatie nog niet gehad hebt of je bent een agent die niet kan transformeren.' ratelde de dokter verder. Net toen Lieze bijna in slaap viel hoorde ze geklop op de deur achter haar. 'Kom binnen' riep de leraar. Achter de deur verscheen het bekende gezicht van Lucas. Degene die haar geholpen had toen ze viel. 'Zijn we weer te laat Lucas?' riep de dokter. Maar Lucas negeerde de opmerking en nam plaats naast Lieze.

'Hey nieuweling maar maak je geen zorgen, dit is ook maar mijn derde les' zei hij vrolijk.

'Hey, lang geleden.' grapte Lieze. Haar ogen vielen op paars poeder op zijn arm. Het leek te glinsteren. Net waar zijn drakentattoe stond. Het oog van de draak leek licht te geven maar het kon ook gewoon de lichtinval van de koepel zijn. Weer trok hij zijn mouwen ongemakkelijk over zijn armen.

'Ben jij een agent of een katachtige?'

'Ik? Een katachtige.'

'Ik ben een agent. Ik ben verplicht om deze les te volgen. Alhoewel verplicht is een groot woord. Als je betrokken raakt bij een accident van Felidi heb je verplicht recht op een keuze. Alles vergeten, inclusief je familie oftewel agent worden. Wist je dat geheugenverlies eigenlijk het gevolg is van die keuze en geen ziekte is?'

Lieze herinnerde hoe haar nonkel in het ziekenhuis lag met geheugenverlies een jaar na haar moeder overleed. Hij wist niets meer. Of beter gezegd, hij kende niemand meer. Het is wel in orde gekomen maar hij heeft het nog steeds moeilijk.

'Ik heb gehoord van Thomas dat je alleen een katachtige kunt zijn als één van je ouders het gen in zijn of haar bloed heeft, klopt dat?'

'Ja, maar dan is het maar vijftig procent kans.'

Lieze knikte en schreef verder op haar notitieblok. Hoe kon dat hij al zoveel wist na drie lessen? Ze wilde nog vragen hoe lang zo een opleiding zou duren maar ze was te bang voor het antwoord. Misschien wel een jaar of langer.

'Is het bij iedereen gelukt? Voelde je de trans?' zei de dokter. Lieze nam haar ketting vast en voelde de warmte in haar pols. Gelukkig had ze een nieuwe gekregen van Thomas. Maar veranderen deed ze niet. Ze voelde hoe de ogen van Lucas op haar brandde. Haar concentratie was weg. Ze zou het later nog wel een keer proberen.

Thomas zat rustig koffie te drinken in het centrum. Zijn krachttraining zat er voor deze week op. Hij kon er nog steeds niet mee om dat Thijs Lieze had laten vallen. Hijzelf was nog niet afgestudeerd en moest zijn medeagent nog gaan zoeken maar één ding wist hij zeker, hij zou niemand in de steek laten. Hij nam nog een slokje van zijn koffie en stond op. In de verte zag hij Thijs een boek lezen in een hoekje van de zaal. Zou hij op hem aflopen? Hij gooide zijn plastic bekertje in de vuilbak en liep richting Thijs. Thomas nam ongemakkelijk plaats naast Thijs maar die keek niet op.