Όχι τόσο διαφορετικοί

Λέιζερ Ταγκ

T

"Μεγάλε,άλλαξες τίποτα?Μοιάζεις διαφορετικός"Ο Κι με ρώτησε ενώ διάβαζε το σενάριό του.Αλήθεια τώρα?Δεν βλέπει την ματωμένη μου μύτη?

"Ξέρω!"φώναξε ενθουσιασμένος"Τα μαλλιά σου!"

Συνέχισε να ψάχνεις.

"Γεια σας παιδιά"ο Ντίλαν μας χαιρέτησε"Χριστέ μου!Τόμας,τι έπαθε η μύτη σου?"

Γαμώτο μου.Ο Κι δεν το πρόσεξε,αλλά ο Ντίλαν απλά έπρεπε να με δει.Τουλάχιστον,έτσι ξέρω πως νοιάζεται.

"Μπα δεν είναι αυτό"ο Κι μουρμούρισε και συνέχισε να με παρατηρεί ώστε να καταλάβει επιτέλους τι είχα αλλάξει.

"Ένα κορίτσι μου έριξε μπουνιά"

"Εννοείς σου ρίχτηκε"

"Όχι εννοώ ότι μαλώσαμε για έναν καφέ.Την έβρισα,μου έριξε μπουνιά και μετά με αναγνώρισε.Μιλήσαμε και μου έδωσε τον καφέ"

Αυτό ακουγόταν πολύ λιγότερο περίεργο στο κεφάλι μου.

"Πονάς?Θες να σου φέρω κάτι?"

"Δεν χρειάζεται.Καλά είμαι,Ντιλ"του χαμογέλασα και εκείνος μου χαμογέλασε επίσης.Μου.Χαμογέλασε.

"Σηκωθήτε χαμένα κορμιά!"η Κάγια φώναξε γελώντας.Μπήκε μέσα στο δωμάτιο φορώντας φόρμα και αθλητικά καθώς και ένα δολοφονικό βλέμμα"Θα πάμε για λέιζερ ταγκ!"

"Εμ,Κάγια είσαι εντάξει?"ρώτησε ο Κι κοιτώντας την καλά καλά.

"Ναι φυσικά!Απλά ήθελα να μοιάζω απειλητική και ανταγωνιστική για να μπορέσω να σας κατατροπόσω.Θα φας την σκόνη μου!Επίσης,παίρνω τον Ντίλαν και τον Τόμας στην ομάδα μου"

Περίμενε,τον Ντίλαν και τον ποιον?

"Είσαι σίγουρη πως αυτή είναι καλή ιδέα?Θέλω να πω,δεν έχω ξαναπαίξει και--"

"Πιστεψέ με ξέρω τι κάνω"

Έχω ένα μικρό-τόσο δα-προαίσθημα ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρει καθόλου τι κάνει.

"Λοιπόν Τόμι,από 'τι φαίνεται θα είμαστε στην ίδια ομάδα"μου χαμογέλασε ο Ντίλαν"ευτυχώς γιατί δεν ήθελα να σε σκοτώσω"

Αυτό είναι καλό,σωστά?Θέλω να πω δεν θέλει να με σκοτώσει,άρα πρέπει και να του αρέσω...Σαν φίλος,βέβαια,αλλά και πάλι κάνω πρόοδο.Σωστά?

Ν

"Θυμισέ μου"άρχισα κοιτώντας την Χέδερ"πώς υποτίθεται ότι το λέιζερ  ταγκ θα μας βοηθήσει να τιμήσουμε την μνήμη του Κόρι?"ήταν η τρίτη φορά που είχα κάνει αυτή την ερώτηση και μέχρι να έρθουν και οι άλλοι θα την ρωτούσα ξανά και ξανά.