Όλα άρχισαν στην κατασκήνωση{on hold}

1.

Ακούω την φωνή της μάνας μου «Αναστασιαα μου ξύπνα είναι 8 έχεις να ετοιμαστείς» νωρίς πράγμα για εμένα το 8 συνήθως ξυπνάω 11.

Κάνω λίγες σβούρες στο κρεβάτι μου και αφού τώρα με τυφλώνει ο ήλιος από το παράθυρο αποφασίζω να σηκωθώ. Παίρνω το κινητό μου στα χέρια μου, κάθομαι και το ανοίγω βλέπω 8 30 η ώρα υπέεεροχα σκέφτομαι. Ανοίγω το mess και βλέπω μήνυμα από την κολλητή μου(Σοφία) και το αγόρι μου(Γιάννη) και από κάτι άλλα παιδιά αλλά βαριέμαι να τους απαντήσω άρα τους γράφω. Απαντάω στους άλλους δύο γρήγορα αφού δεν πρόλαβα χθες γιατί με πήρε ο ύπνος.

Μηνύματα:
Γιάννης: Καληνύχτα ζωή μου, να προσέχεις εκεί ε. Σαγαπάω όσο τίποτα καλά να περάσεις στην κατασκήνωση, όπως το ίδιο και εγώ τουλάχιστον θα προσπαθήσω χωρίς εσένα χαχα..τλμμ μρμ

Εγώ: Ευχαριστώ μωρό μου θα προσέχω και μην βρεις καμία άλλη γκόμενα αντε τλμμ σαγαπω.

Ξέρω ότι όοοολα αυτά είναι υπερβολικά αλλά του αρέσουν άρα πρέπει.

Αφήνω το κινητό μου σηκώνομαι τεντώνομαι, πάω μέσα βάζω την ισιωτική να ζεσταίνεται και μπαίνω να κάνω ένα δροσερό μπανάκι. Αφού τώρα το καλοκαίρι κοιμάσαι ξυπνάς και νιώθεις ότι έχεις γίνει παπί από τον ιδρώτα. Σήμερα επίσης είναι η μέρα που περιμένω από πέρσι το καλοκαίρι..κατασκήνωση, την λατρεύω κάθε καλοκαίρι από τα 6 μου πάω σε κατασκηνώσεις. Φέτος θα πάω σε μια που δεν έχω πάει ποτέ και ανυπομονώ πολύ.

Βγαίνω από το μπάνιο και τυλίγω μία πετσέτα γύρω μου και πάω να βρω ρούχα. Ανοίγω την ντουλάπα και την κοιτάω είναι σχετικά άδεια αφού έχω βάλει όλα τα ρούχα στην βαλίτσα μου την κλείνω και ανοίγω την βαλίτσα μήπως βρω εκεί κάτι. Την ανοίγω και παίρνω ένα μαύρο σορτσάκι, την αγαπημένη μου μπλούζα που φυσικά έχει την στάμπα των j2f και τα old school vans μου. Ισιώνω γρήγορα τα μακριά καστανά μαλλιά μου, που είναι ήδη περίπου ίσια αλλά εμένα μ' αρέσουν ίσια ίσια. Βάφω γρήγορα τα φρύδια μου και βάζω λίγη μάσκαρα και κατεβαίνω κάτω να φάω.

Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι και έτσι εγώ ζω με την μάνα μου που την λατρεύω. Ενώ ο πατέρας μου..δεν ξέρω που είναι βασικά και δεν με νοιάζει κιόλας με έχει καταστρέψει αυτός ο άνθρωπος. Έχω να του μιλήσω κάνα δίμηνο καλύτερα δηλαδή.

Κατεβαίνω τις σκάλες και μπορώ να μυρίσω κρέπες. Πόσο πιο φανταστική μπορεί να είναι αυτή η γυναίκα, η μυρωδιά με οδηγεί στην κουζίνα.

«Μαμάααα πες μου ότι έφτιαξες κρέπες» της λέω ενώ έχω ήδη μπει στην κουζίνα και με έχει χτυπήσει ένα υπέροχο κύμα από κρέπες.