(end) ALL WE KNOW | kookmin

Snow White 02

Snow White

เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว เหล่าเด็กน้อยต่างพากันเดินจูงมือผู้ปกครอง เสียงเล็กต่างพากันเอ่ยเล่าเรื่องที่ตัวเองพบมาในวันนี้อย่างออกรส รวมถึงพ่อแม่ที่ใบหน้าประดับไว้ด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยนั้นต่างก็มีความสุข

ครืด

เสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้น รั้งสายตาของร่างบางไปยังหน้าจอที่สว่างวาบขึ้นมานั่น ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความที่ถูกส่งมา

'จะถึงแล้วนะครับ'

แล้วจะมาบอกทำไม

'ถ้าอ่านแล้วก็ตอบสิครับ'

เผลอยู่ริมฝีปากลงเล็กน้อยก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป

'อืม'

'ถ่ายรูปให้ดูหน่อยสิครับ ตอนนี้ทำอะไรอยู่' ฝั่งนู้นพิมพ์มาแบบนี้ร่างบางก็ต้องมองหาเด็กน้อยวัย 5 ขวบที่กำลังเล่นหุ่นยนต์อย่างสนุกสนาน

นิ้วเรียวกดเปิดกล้องก่อนจะถ่ายรูปหลานของคนในแชท ใช้เวลาเพียงครู่เดียวภาพก็ถูกส่งไปหาอีกคน

'ถ่ายคุณด้วยสิ'

'ไม่'

'นิดนึง นะ'

ประโยคล่าสุดทำเอาร่างเล็กใจอ่อนยวบ ก่อนจะเปิดกล้องอีกครั้ง เช็คใบหน้าของตัวเองเล็กน้อยก่อนจะสลับกล้องหลังและถ่ายรูปเท้าที่คลุมด้วยถุงเท้าข้อสั้นสีขาวส่งไป

'น่ารักจังครับ'

'?'

'คนอะไร แค่เท้ายังน่ารักเลย อยากเจอไวๆจังครับ'

ให้ตายเถอะ พ่อหนุ่มเจ้าของไร่องุ่นนี่ต้องขี้หยอดแบบนี้ทุกคนเลยรึไง ทำไมดูไม่มีความดิบเถื่อนเหมือนนายหัวตามละครทีวีเลยล่ะ