ครืด ครืด ครืด
เสียงการสั่นไหวของสมาทโฟนเครื่องหรูรั้งให้เปลือกตาบางเปิดขึ้น คิ้วสวยได้รูปขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อคิดว่าเวลานี้ควรจะเป็นเวลาแห่งการพักผ่อนหลังจากลุยงานหนักมาตลอดทั้งสัปดาห์
'BOSS'
"ครับบอส"
'สะดวกคุยรึเปล่า'
"ถ้าตอบว่าไม่ คุณคงไล่ผมออก"
'รู้ตัวก็ดี'
สิ้นเสียงทุ้มนัยน์ตาเรียวรีก็กรอกกลับในใจต่างตะโกนโห่ร้องว่าไปตายซะไอ้คนบ้าอำนาจ
"มีอะไรครับ ด่วนขนาดไหนถึงต้องโทรมาเวลานอกงานอย่างนี้ รู้มั้ยว่ากว่าผมจะจัดการกับฟองbath bombได้มันนานแค่ไหน ถ้าเกิดเรื่องที่บอสโทรมาไม่สำคัญจริงผมจะไปร้องเรียนที่HRพรุ่งนี้"
'เงียบปากแล้วตั้งใจฟังซะปาร์คจีมิน'
"ครับ ครับ"
'รายงานล่าสุดมีคนพบเห็นจอนจองกุกที่จัตุรัสกลางเมืองเมื่อตอนเย็น'
"ว่าไงนะ!"
'ตอนนี้พวกตำรวจกำลังตามหาอยู่'
"แล้วบอสคิดว่าจองกุกจะปล่อยให้คนพวกนั้นหาเจอรึไง"
'ก็อาจจะไม่ แต่ในเมื่อจองกุกเดินมาให้เราถ่ายรูปได้ขนาดนี้ นั่นหมายถึงเขาอาจจะยอมมากับเรา'
"บอสจะให้ผมทำอะไรกันแน่"
'พรุ่งนี้ตอนเย็นมีเทศกาลเต้นรำที่จัตุรัสกลางเมือง เราอาจเจอจองกุกที่นั่น และเธอต้องพาตัวเขากลับเกาหลีให้ได้ภายใน 1 สัปดาห์'
"บอส!! เขาเพิ่มเงินให้กี่ล้านดอลวะถึงเร่งงานขนาดนี้! เราตามหาทายาทนักธุรกิจมา 3 ปีแล้วนะ บอสคิดว่าเขาจะยอมให้เราเข้าถึงตัวง่ายขนาดนั้นเหรอ"
