Een Nieuw Begin

7

P.O.V. Kendall

'Luke, wat is er gebeurd? Waarom wordt ze niet wakker?'
'Ik weet het niet Lieke. Ik kreeg een telefoontje van haar en ze was helemaal in paniek. In het verleden is er iets met haar gebeurd en daar was iets mee gisteravond. Daarom was ze zo in paniek. Toen ik bij haar huis aankwam lag ze op de grond en reageerde nergens op. Lieke, ik kan har niet kwijt raken. Ze is alles wat ik heb...'
'Hey, rustig maar. Het komt allemaal goed. Ik heb Kendall leren kennen als een sterk persoon dus het komt goed.'
'Dankjewel Lieke, dat je er bent voor mij en voor Kendall. Ze heeft heel veel aan je. Jij bent haar beste vriendin.
'Dat is heel lief Luke. Waarom heb je jullie moeder nog niet gebeld? Ze betekend veel voor Kendall en ik denk ook voor jou.'

De stemmen die ik hoor klinken zo ver weg, maar ook zo dicht bij. Ik probeer me te herinneren wat er gister is gebeurd. Ik keek een film en werd gebeld door iemand. Wie belde mij? En waarom was ik zo in paniek. Het zal toch niet zo zijn dat Daan heeft gebeld? Nee, dat kan niet. Na wat hij bij mij heeft gedaan is hij opgepakt.

De stemmen klinken nu dichterbij en ik probeer mijn ogen open te doen. 'Kom op Kenn, je kunt het. Ik weet dat je me horen kunt.' Nu herken ik de stem: Het is Luke. Langzaam open ik mijn ogen, maar sluit ze al snel weer door het felle licht. 'Kendall?'Nu hoor ik Lieke praten. 'Kan iemand dat ligt uit doen? Ik zie daardoor niks en het doet zo pijn aan mijn hoofd.' Ik hoor iemand opstaan om het licht uit de doen. Diegene is gelijk zo slim om de gordijnen dicht te doen. Ik denk dat Lieke dat heeft gedaan want Luke denkt daar op zulke momenten als deze niet bij na.

Ik open mijn ogen en ga rechtop zitten. 'Kenn, laat me nooit meer zo schrikken. Als ik zeg dat je voor niemand open mag doen betekend dat niet dat je gelijk flauw moet vallen.' Terwijl Luke dat zegt rollen de tranen over zijn wangen. 'Het spijt me Luke' zeg ik nu ook huilend. 'Ik wou je geen pijn doen. Ik raakte in paniek. En nu weet ik niet eens meer waarom.' 'Kendall? Wat kun je je nog wel herinneren van gisteren?' Nu begint Lieke voorzichtig tegen me te praten. Ook zij zit met tranen in haar ogen. 'Ik ben naar school geweest en het was een gewone dag. Mama moest overwerken en dus was ik alleen thuis.  Ik ging een film kijken en kreeg een telefoontje. Het was een onbekend nummer dus ik nam niet op. Later werd er weer gebeld en toen heb ik maar opgenomen.' Ik zie de telefoon weer voor me liggen en hoor de stem die me belde weer: KENDALL!! WAAR BEN JE?!?! Ik herinner het me weer en het was Daan. Ik voel mijn gezicht helemaal wit wegtrekken en wordt geschrokken aangekeken. 'Kendall, wie was degene die jou belde?' 'Het... het was...' 'Lieke, Kendall vertelt het wel een andere keer. Het is nu niet de juiste tijd om het te vertellen.'

Na een paar controles mocht ik weer naar huis. Het bleek dat ik een paniekaanval kreeg nadat ik Luke had gebeld en toen ik flauw viel stootte ik mijn hoofd. Luke bracht mij naar huis waar mama ons al op stond te wachten. 'Kendall!! Gaat alles goed? Ik schrok me rot toen Luke belde. Kom mee naar binnen, dan zet ik thee voor je' 'Mama, rustig. Het gaat al veel beter met me dankzij Luke. Hij was zo lief voor me. Hij is de beste broer ooit.' Ik kijk achterom en zie Luke glimlachen. Hij heeft niet zo'n goede band met mama als ik doordat hij vroeger altijd bij papa was en nooit bij mama. 'Luke!! Kom ook binnen. Ik heb je gemist.' Zegt mama en loopt naar Luke toe. Ze trekt Luke naar zich toe in een knuffel. Tot mijn verbazing knuffelt hij terug met een glimlach op zijn gezicht.

*skip tot de avond*

'Weltrusten mama, weltrusten Luke. Ik ga op bed.' Terwijl ik de trap op loop hoor ik hun weltrusten terug roepen. Met een glimlach stap ik de badkamer in om mij klaar te maken om te gaan slapen. Ik poets mijn tanden en trek mijn pyjama aan. Ik kijk nog snel op mijn mobiel en zie dat ik allemaal appjes heb. Ik open eerst de berichtjes van Lieke.

Bae💕💯: Hey bby😘, hoe gaat het nu?

U: Hey bae😝. Ik voel me top😊

U: Dankjewell voor het vragen🎀

U: En dat je er was voor Luke😏. Hij had het er erg moeilijk mee...😳

Bae💕💯: Haha, graag gedaan hoor.😏😍

Bae💕💯: En als het moet ben ik er zo weer om Luke te troosten.😍😍🙊

U: 😂😂😘
 

Ik lach om haar reactie. Op de tweede dag dat ik hier was vertelde ze dat er een jongen was die ze erg leuk vond.

 
*flashback*

De bel gaat en samen met Lieke loop ik naar de aula. We zitten aan 'onze' tafel en langzaam loopt de aula vol. 'Gelukkig is de dag bijna voorbij.' zeg ik met een lach op mijn gezicht. 'Hey Liek, wat ga je vanmiddag doen?' 'Ehh... Ik... ehh...' Lieke begint helemaal rood te worden en ik begin te lachen. 'Moet je me wat vertellen Lieke? Je wordt ehh... een beetje... rood.' Krijg ik tussen het lachen door uit mijn mond. 'Oke, ik ga het je vertellen. Maar zweer dat je het niet door vertelt.' 'Oke, vertel nou maar,' dring ik aan. 'Ik ga vanmiddag naar Will. Een vriend van hem komt ook langs en hij is geweldig. Ik denk dat ik hem leuk vind...' 'OMG!! Lieke, wat leuk!! Wie?' Ik begin te schreeuwen doordat ik zo blij voor haar ben. 'KENDALL!! Praat wat zachter ja? Iedereen kan je horen.' 'Oh ja.' 'Hij het Lu...' En op dat moment wordt het helemaal stil in de aula. Will komt samen met zijn beste vrienden Ben en Jeff de kantine binnen. Ik zucht en wil me weer omdraaien naar Lieke. Ik snap niet dat dit gebeurd als zij binnen komen. Het lijkt alsof iedereen bang voor ze is en dat snap ik niet. Toen ik gister bij ze was, was het erg gezellig. Ik heb ze beter leren kennen en Lieke heet ervoor gezorgd dat Will me geen darling meer noemt. De herinneringen daaraan doen te pijn. Als ik me om wil draaien heb ik oogcontact met Will. Hij heeft een domme grijns op zijn gezicht en knikt heel zacht. Het zou me verbazen als iemand dat zag. Ik kijk achter hem en schrik. Luke staat ook bij hun. Ik weet dat ik net zei dat ik het gister erg gezellig met ze had, maar het blijven de BadBoys van de school. En Luke hoort daar niet bij. Hij is mijn grote en aardige broer. Na wat er op de vorige school gebeurde heeft hij belooft dat hij niet 1 van de BadBoys zou worden. Ik voel iemand op mijn schouder tikken en draai me om. 'Kendall, dat is hem. Hij is de jongen die ik bedoel. Hij heet Luke en zit hier sinds vorig jaar op school.' Ik verslik me in mijn drinken en begin dan te lachen. Lieke kijkt me beledigd aan. 'Sorry Lieke, ik bedoel het niet zo.' 'Niet!? Hoe bedoel je het dan?' 'Weet je nog dat ik gister tijdens de eerste les vertelde dat ik een oudere broer heb?' 'Ja, waarom?' Ik zie dat Lieke het nog steeds niet doorheeft en begin het uit te leggen: 'Nou kijk, mijn broer is hier vorig jaar heen verhuisd omdat hij ruzie had met mijn moeder. Hij heeft mij belooft om niks over ons te vertellen omdat ik dat niet wou. En mijn broer is dus... Luke.' Lieke haar ogen worden groot en ze wordt nog roder 'OMG, KENDALL!! Het spijt me zo. Dat wist ik niet.' Weer begin ik te lachen om haar reactie. 'Lieke, het geeft niet. Ik vind het juist leuk. Dan kunnen we zusjes worden. Je moet me alleen 1 ding beloven: Vertel aan niemand dat hij mijn broer is.'

*einde flashback*

Verder heb ik nog berichtjes in de klassenapp en van een onbekend nummer. De appjes in de klassenapp besluit ik te negeren en open het berichtje van het onbekende nummer.

+31 ... ... ...: Hey Kendall😝, ik hoorde van Lieke dat je ziek bent vandaag😩. Zelf is ze ook niet op school. Ik appte je om je beterschap te wensen dus bij deze: Beterchap!!😘😏 Xx Will (ik heb je nummer door de klassenapp)

Ik voeg het nummer toe en reageer op zijn bericht

U: Hey Will🎀. Dankjewel voor het beterschap wensen😊. Ik voel me nu al stukken beter💪. X

Will🐰🍀: Graag gedaan hoor. Komt dat door mijn beterschapswensen?😏😏😉

U: Als jij dat graag wilt geloven, dan je, het komt daardoor.😎

U: Heb ik nog wat gemist vandaag?

Will: Geen idee, ik was er de eerste paar uur niet😂😂 en ik heb niet echt opgelet in de les. Ik maakte me zorgen om jou.😶😅

Ik voel dat ik begin te blozen om zijn reactie.

U: Natuurlijk. Ik had kunnen weten dat jij nooit oplet😂

Will:😂😂😅

U: Ik ga slapen.😴

Will: Slaap lekker en tot morgen👋

U: Lekker slapen!!💕🎀

En daarna val ik in slaap...